Landgoed Hackfort, Vorden, dinsdag 12 juni 2018

Weer een record gebroken vandaag, ik arriveerde om 10.15 uur, we gingen een de wandel om 10.30 uur en toen ik opnieuw in de auto zat terug naar huis stond de klok op 14.30 uur. Maar we hebben geen 4 uur gewandeld, eerder 3, want er zat nog een werklunch en wat pauzes tussen. En we namen ook nog eens de korte route, 1.5 uur naar Ludgerus voor de lunch en dezelfde weg terug daarna. Dus die routes op het kaartje deden we niet.
Eerst maar eens een bankje waar ik ongeveer de helft van mijn fysiotherapie-oefeningen deed alvorens Emeen er aan kwam.
Ze was naar een puppy- cursus geweest met Ameen, in Vorden, vandaar dat we het Hackfort uitkozen voor de wandeling (de parking bevindt zich op de Baakseweg 10 in Vorden).
We staken de Baakseweg over en namen het parallelle paadje naar rechts. Ameen heeft bij een bewolkte lucht zonne-orbs op haar rug.
Ik had Pruttel aan de lijn, die vandaag heel gehoorzaam was en goed luisterde. Ameen echter moest om de haverklap gevoerd met brokjes om haar te doen luisteren, daar bestond de puppy cursus vandaag uit.
Aan het eind van het paadje steken we de Baakseweg terug over om naar de Rietberg te gaan, ik had nog maar één kop koffie op en snakte naar een tweede:-)
Ik ben abuis, dit is rechts boven helemaal geen sleutelbloem... ik kan er even niet opkomen (ben er duidelijk een beetje uit, uit de kruiden en planten:-)
Emeen werd verliefd op deze net geschoren Alpaca, waar we langsliepen, maar hij had enkel belangstelling voor Ameen:-)
Na dit fraaie exemplaar komen we bij de koffietent aan.
Waar we niet alleen koffie maar ook een verrukkelijke natte cake voor het ontbijt nuttigden. De hondjes zitten aan mijn voeten want ik leer ze slechte manieren.. zij houden ook van cake:-)
Toen de cake op was, ging Ameen rondstruinen, en hij werd gespot door een heel groepje Alpaca's.
Ze hadden zeker nog nooit zo'n klein mini-alpacaatje gezien.
We zetten onze reis eens voort en komen dan bij een bruggetje aan, zeker de Baakse Beek.
De beek aan de ene kant, en de beek aan de andere kant.
Langs de haag van de boerderij waarlangs we daarna kwamen treffen we prachtige stokrozen (met bij) aan en moederkruid. Het wordt onder andere ingezet bij migraine. In het Latijn heet het tanacetum panthenium 
Eerst volgen we keurig het pijltje van de wandelroute maar aan het eind van het grassige weggetje doen we het omgekeerde en gaan een leuk varenpad in, links af.
Maar Emeen had het al verwacht, dat paadje komt uit op een soortement camping, dus keren we weer om.
En daar waren de orbs het klaarblijkelijk mee eens. We volgen dus nu weer het pijltje van een of andere wandelroute.  Vroeger stond links van dat weggetje een bankje, maar het was er niet meer, we zagen zelfs geen restanten ervan.
Het bankje bleek verplaatst. Heel stom, pal tegenover een woonhuis waar een groot raam nu uitkeek op dat bankje, zullen die bewoners blij mee zijn...
Bij de bocht gaan we rechts af.
En we komen opnieuw over de Baakse Beek, nu met vistrappen.
Dan gaan we een leuk paadje in, het bordje zien we nu ook voor het eerst op de foto zeg. Hoe is het mogelijk:-)
Het wordt een leuk varenlaantje, met allemaal adelaarsvarens. We proberen de energie ervan even uit, maar ze gaven niet veel sjoege, die varens, ze sliepen zeker nog.
Het varkensgras valt onder Saturnus of Steenbok, kijk maar.
Op de T splitsing gaan we links af, waar nogal wat andere wandelaars en fietsers langstuffen dus moeten de hondjes even op brokjestraining om ze aan de kant te houden.
Ook al draagt de Plataan legerkleding, volgens mij valt hij onder Uranus en beheerst de wind.
We komen een labradoedel tegen, alle hondjes zijn nu aan de lijn.
We hebben nu 1,5 uur gewandeld en houden hier onze werklunch. De hondjes zijn munt.
We nemen dezelfde route terug en zien opnieuw pas op de foto dat bordje. Zijn wij even kippig:-)
Ik probeerde die bloemenpluktuin in Hengelo Gld te googelen, niet gelukt, maar krijg ipv daarvan info over een natuurbegraafplaats in Hengelo, (Twekkelo) : https://www.landgoedchristinalust.nl/natuurbegraven
Bij dit door weer en wind afgekloven houten standbeeld gaan we rechtsaf.
En komen weer door het adelaarslaantje.
Alleen blijkt het het Trekvogelpad te heten.
We doen het bankje bij het woonhuis weer even eer aan alvorens verder te gaan
Na het vennetje met kwakende kikkers doen we het self service koffietentje ook weer even eer aan, dit keer echter zonder koffie te drinken. We hadden nu wel genoeg gehad sinds de lunch met 2 cappucino's.
Ameen is zo munt dat hij inmiddels gewoon op het grint gevloerd ligt.
We komen weer langs de favoriete Alpaca van Emeen die opnieuw enkel belangstelling heeft voor Ameen.
Behalve witte Alpaca's hebben ze hier links en rechts ook nog witte koeien, rechts met kalfjes.
Een moederkoe met een drinkend kalfje.
Tot slot doen we het laatste bankje ook nog even eer aan alvorens naar huis te gaan. "***FIN***