Klooster ter Apel, Westerwoldse wandeling #1, maandag 19 juni 2017, *****

 Oorspronkelijk hadden we een andere wandeling in de planning voor we in Ter Apel aankwamen, maar dat was een gebied zonder enige schaduw, dus  kozen we voor de Ter Apelse Bossen bij het klooster Ter Apel, na een zeer warme slaapverwekkende rit sinds de vorige wandeling. We zouden route #1 op het google kaartje hierboven gaan doen.  Voor het klooster in Ter Apel volstaat het invoeren van de Boslaan, in Ter Apel, in de tomtom.
Maar voor we gingen wandelen wilde ik Emeen de energie laten voelen op het bankje tegenover het klooster waar Miss Marple en ik al eens gemediteerd hadden. Ook vandaag beviel die weer heel goed (we zouden er de zomersolstitiummeditatie woensdags ook doorbrengen.
Na deze meditatieve pauze gaan we aan de wandel waarbij Emtwee in de rugzak gedragen werd.
Dat zit zo: hij is sinds kort volcontinu aan de pijnstillers vanwege een dubbele hernia, waar hij op zich gewoon oud mee kan worden, maar helaas is Emtwee al hoogbejaard:-) Hij sleept ook met zijn achterpootjes en wandelt normaliter niet zo ver meer. Dat we op dit tripje nog aan fysiotherapie zouden doen en hij een paar dagen later rustig 5 uur lang kon wandelen, (en dat ik dat zelf ook kon), wisten we nog even niet - we moesten allemaal nog even op gang komen met de wandelspieren, dus vooralsnog werd Emtwee gedragen.
Al onze wandelingen hier waren "Westerwolde" maar dat blijkt de naam te zijn van de regio, zoals bij ons de Achterhoek de Achterhoek heet. Het is de meest oostelijke regio van Nederland (7 graden O.L.) en is van oorsprong een Heerlijkheid.
We beginnen op een route die ik al eens eerder gegaan was, een klein stukje ervan dan, vandaag zouden we verder gaan.
Indrukwekkende bomen.
Als we een watertje tegenkomen gaan we naar links, en zitten op het Pieterpad, waar we deze dagen nog vaak op zouden lopen.
Emtwee wordt hier nog steeds gedragen wat waarschijnlijk al lang niet meer nodig was. En links zien we water maar het is bijna niet te zien op de foto.
Dan komen we op een heel mooi plekje waar ik eigenlijk een pauze had gepland maar het was bloedheet, we hadden schaduw nodig.
Dus klappen we onze stoeltjes uit onder een paar bomen.
En kan Emtwee weer even verder wennen aan het niet langer in de draagzak meegezeuld worden.
En na dit sociale hondenverkeer wandelen we eens verder, Emtwee wandelt nu ook.
Voor de scenery krijgt dit gebied al vast 2 sterren, er was trouwens ook een parking, en koffiegelegenheid, dat is al 3 sterren, wildpluk mogelijk? ja, (4 sterren), stilte? ja (5 sterren). bankjes? Nee (we hadden onze visstoeltjes mee), dus ik kom op totaal 5 sterren voor deze wandeling.
Rode klaver pluk ik tegenwoordig niet meer zo veel, terwijl de gedroogde bloempjes toch wel lekker zijn in een theemengsel.
En we komen een bruggetje tegen.
Schaduw.
Salomonszegelwortel heb ik ook al jaren niet meer uitgegraven, te lui zeker.
Sacred trees, die douglassparren, vanwege hun verheffende energie.
Schaduw:-)
Hondsdraf is in dit seizoen alleen goed om de jeuk van muggenbulten of brandnetels tegen te gaan, of op te kauwen als je kiespijn hebt, en weer uit te spugen, want hondsdraf is alleen lekker door de sla en op brood me kaas als het jong is, ietwat eerder in het seizoen.
Een leuk, en vooral schaduwrijk, paadje.
Het komt uit bij een watertje en met dat uitzicht klappen we onze stoeltjes weer eens even uit voor een pauzetje.
Emtwee wou ook wel even pauzeren:-)
We wandelen eens verder.
Ik vermoed dat die foto hierboven een poging was om het stroompje eronder op de gevoelige plaat te krijgen, maar de plaat lijkt niet al te gevoelig:-)
Terwijl ik dit havikskruid zag, schoot me opeens te binnen dat ik in 2008/2010 heel veel hiervan in de tuin had, maar het is compleet verdwenen. Op deze pagina van wikipedia staat een lijst van allerlei soorten havikskruid, het lijken er wel een miljoen (nou ja, beetje overdreven).
Er komt een bruggetje in zicht.
Waar we over heen gaan want we we willen via de andere oever teruglopen.
Geen idee hoe dit stroompje heet, ik kon ook geen naam vinden op Google Earth.
We bevinden ons dus nu op de terugweg, aan de andere kant van dat stroompje.
Het voelt bijna buitenlands aan.
En dit is net een schilderij.
De brug om terug te komen op de beginoever met het watertje links en het watertje rechts.
Even pauze voor we verder gaan terug het bos in.
Even een boompje de groeten doen. En dan gaan we nog even koffie drinken in het restaurant bij de auto, alvorens naar ons onderkomen voor de week te vertrekken. Einde van de eerste tropische wandeling:-)
Het slaat nergens op maar het is een prachtig lied: