Kranenburg (D): Ketelwald, dinsdag 2 mei 2017 *****

We waren zonder omwegen op de van te voren gegoogelde kruising aangekomen, ergens bij de Hovel (met umlaut) en nog een weg, waar we een keurige parking aantroffen bij het Naturschutzgebiet Ketelwald, in Kranenburg (D). Klinkt heel ver weg en zo voelde het ook maar het was om de hoek zowat. Nog geen kwartier rijden.
Als we het nieuwe sterrenstelsel loslaten op deze wandeling, krijgen we:
*parkeergelegenheid: check
*scenery? check
*rust / stilte? check
*koffie nee
*bankjes: nee
*wildplukmogelijkheden? check
Dus dat is totaal  5 sterren.
Toch zijn het twee verschillende foto's :-)
Het was licht heuvelachtig gebied, wel een Zwitserlandgevoel maar wel net te doen voor ons.
Maar aangezien we niet in Zwitserland waren maar in Duitsland, is dit een Duitse merel.
een poeltje in wording?
Ik denk dat we bij deze kruising rechtdoor gingen maar bij                           deze: linksaf.
En hier heb ik even flink Duitse brandnetel ingeslagen voor wederom een soepersoepje later op de dag.
Hier zit ik in de verte al te wachten op mijn visstoeltje terwijl Emem kunstzinnige foto's maakt.
Er stond 18F op dat paaltje op de rechterfoto, maar geen idee waar het op slaat natuurlijk.
Zoals je ziet had ik ook look zonder look ingeslagen.
En dan komen we opeens op een weg, waar een heel vreedzame sfeer heerste.
De hondsdraf hier smaakte heel erg sterk en medicinaal, ik heb er flink wat van geplukt. Het is lekker op kaas, en zeer verdovend bij kiespijn als je er even op kauwt. Of het helpt tegen de jeuk van muggen of zo, die we wellicht volgende week met wat meer zon nog op onze boterham krijgen als we een landje verder zijn getrokken...
Het bankje hier stond inmiddels heerlijk in de zon dus wij gaan zonnebaden en zoals je ziet doen de politieke partijen in Duitsland tenminste nog iets echt nuttigs. Terwijl we daar zaten werd Emem geconfronteerd met het feit dat Pluto retrograde loopt en op vorige levens werkt. Er kwamen namelijk allerlei Duitsers aan, we zagen drie oudjes met een stok de heuvel op klauteren en toen ze eenmaal uitpuffend en wel voor onze neus stonden bedacht ik dat als ik die heuvel op geklauterd zou hebben, ik wel een bankje wilde... dus vroeg ik ze of ze er wilden zitten. Graag! Ze bleken er elke dag te zitten. Emem had zich net geïnstalleerd om in de zon te gaan bakken dus die vond het een minder goed idee (zacht uitgedrukt) maar we  stonden op en toen kwam er een wolf aan:  (Mijn vorige leven kwam in beeld:-)
Die wolf ontblootte zijn tanden en begon me even goed angst aan te jagen toen hij ging grommen. Maar de eigenaresse had iets leuks in de handen. Ze vertelde dat dat voor haar paard was, om te ontgiften.
We gaan eens verder.
De witte dovenetel heb ik laten staan maar van die grote hoeveelheid look zonder look heb ik nog wat geplukt, om op de gebakken eieren voor het ontbijt de volgende dag te doen:-)
Dit bankje sloegen we over, het stond in de schaduw. Misschien denk je trouwens dat ons sterrenstelsel niet klopt omdat deze wandeling dus wel bankjes vertoonde, maar ze stonden niet in het bos, alleen langs de weg, de Privatweg wel te verstaan.
Dan komen we weer in de bewoonde wereld. Een bewoonde wereld waar ik best zou kunnen wonen trouwens, Kranenburg (D).
Er staat maar een raadselachtige tekst op dat bord maar het duidde wel op iets heel ouds en mystieks.
Het monument dat ook verwees naar de Kranenburgse kerk in de verte. En de Duitse torren waren ook weer van de partioj.
We stappen in de auto en ik stop daarna bij het eerste het beste bankje dat in de zon stond want Emem moest nog even de schade inhalen.
En ik had er ook geen bezwaar tegen (we bleken 's avonds allebei gekleurd te zijn!) Bruin geworden is dan weer een beetje overdreven.
De vogelmuur die er stond is ook de soepersoep ingegaan. Rechts de oogst van de dag.
en dit is dan de fabuleuze soepmaker waar de soepersoepjes uit komen.