Kastanjedal: "Kabouterboom", Beek-Ubbergen, woensdag 22 november 2017

Dit is een indrukwekkende oude Plataan, die staat vlak bij de kerk in het leuke Frans aandoende centrum van Beek.
We waren getomtomd naar de Rijksstraatweg 191, en dat was hier, want daar zou de zogenaamde Kastanjeboom staan, de dikste boom van Nederland. Ik was benieuwd, want ik dacht altijd dat de Dikke Eik van Verwolde de dikste boom was, maar dat blijkt alleen de dikste Eik te zijn.
We doen maar even een rondje om de kerk, om die kastanjeboom te vinden.
We vinden hem echter niet, ik vraag iemand waar die staat en die stuurt ons naar "het eind van het bos", waar we naar toe reden maar niets vonden. Dan vragen we een wandelende gepensioneerde internist de weg, die ons terugstuurt naar Beek en zegt dat we bij een Groot Wit Huis rechtsaf moeten : er staan ALLEEN maar grote witte huizen langs die weg... de derde keer vragen we het iemand die heel nauwkeurige en uitstekende instructies geeft:
Bij het kruispunt waar je links af naar Millingen (of iets anders met een i) gaat, en rechts een rad te zien is, kun je er in via een smal paadje. Er tegenover staat het gemeentehuis waar je max. 1 uur mag parkeren. Meer hadden we niet nodig dus dat deden we en dit is het juiste adres: Kastanjedal 1-3. In Beek dan wel Beek-Ubbergen.
Dit is het officiële wandelpad er  naar toe.
Men komt dan langs een vijverke. Met bankske (maar dat sloegen we over, we kwamen per slot net uit de auto).
Het stikt hier van de eerbiedwaardige tamme kastanjes, het heet natuurlijk ook niet voor niets het Kastanjedal.
En nog eentje.
Er waren ook al wat exemplaren omgedonderd. En het Kastanjedal ligt dus in Beek en niet in Beek-Ubbergen, en Beek is een Heerlijkheid, aldus het bordje.
Oh jee, we moeten een heel sterke afdaling maken en dan weer omhoog. De railing is van glibberig verweerd hout. Oh jee:-)
We moeten namelijk even een riviertje oversteken.
Omlaag (foto credit Miss Marple) en omhoog.
Het bankje blijkt uitzicht te geven op de kastanjeboom, de "Kabouterboom"  die hol is en waar een stel pubers een aantal jaar geleden een houtvuurtje in aanstaken. De boom vloog in brand en men dacht dat zijn dagen geteld waren. Maar hij doet het nog steeds.
We wandelen er maar eens even naar toe.
En daar is 't ie dan, na dit bemoste exemplaar.
Het is echt wel een kanjer!
Volgens dit lijstje is er een nog dikkere paardekastanje in Nederland, maar deze tamme kastanje is indrukwekkender.
We vertrekken weer en aan het eind van dit wandelingetje presteer ik het om weer verkeerd te lopen, maar ik werd teruggefloten door Miss Marple. Eind goed al goed.