Kamp Westerbork (een boswandeling), woensdag 30 januari 2019

Toen we eindelijk aankwamen bij de parkeerplaats voor Kamp Westerbork (je kunt beter het adres eerst googelen voor je gewoon naar Westerbork rijdt en vandaar de bordjes volgt, want het ligt ruim 15 km voorbij Westerbork), enfin, toen werden we opgewacht door een roodborstje, links vastgelegd met mijn camera, (de goedkoopste die ik bij Bol Com kon vinden), rechts vastgelegd door de camera van Miss Marple (de duurste die er bestaat zowat). 
Je kunt vanaf de parking een boswandeling maken van 2.9 km naar Kamp Westerbork (wat wij vandaag deden), of de pendelbus nemen, maar je kunt er ook een leuke planetenwandeling maken, wat wij op 15 mei 2012 deden met een groepje na een workshop n Drenthe: klik hier. Daar staat trouwens ook het adres van de tomtom in (maar wij hadden dus geen wifi in het huisje dus konden het niet opzoeken). 
Alle mobieltjes moeten uit hier wat mogelijk te maken heeft met de radiotelescopen die naast Kamp Westerbork gelegen zijn.
We steken de weg over waar de pendelbus over heen gaat (auto's mogen er niet langs), om het bospad te gaan lopen. 
Ameen komt nog een labradoedel tegen. 
Er heerst hier overigens een prima vredevolle energie in dit bos, vooralsnog niets van het kamp te merken. 
Rolstoelgangers kunnen hier ook terecht.
Achter deze mega schommel staat een bankje. 
We wandelen eens verder.
En komen dan langs een heidegebied.
En langs een gebouwtje waarvan we ons beiden afvragen of dat ook een of ander overblijfsel van het kamp is maar dan was het wel aangegeven, dus vermoedelijk gewoon een opslagschuur voor natuurbeheer alhier. 
We naderen het heidegebied nu opnieuw:-)
Of het trouwens echt heide is weet ik zo even niet, de Kudde met Stier zijn we niet tegengekomen. 
De achttien dooden staat er bovenaan om in de kampstemming te komen maar verder kon ik het niet lezen.
We komen bij een vernieuwd schuilplekje aan. 
Dat gaat nog een mooie koningskaars worden. 
De zon deed ook nog een halfslachtige poging door te breken en het volgende bankje slaan we over.
Ameen had al twee keer overgegeven na het eten van hout, dus ik wil niet dat zij nog met stokken speelt (we hebben maar een paar balletjes voor haar gekocht). 
Er doemt een lange houten brug op. 
En klaarblijkelijk volgde daarna nog een bankje. 
Met speeltoestel voor de kids. We lezen dat we nu 800 meter verwijderd zijn van het kamp. 
Oh gut, de lange houten brug komt nu pas, de vorige was alleen een gewoon bruggetje:-)
Deze was om niet te hoeven pootjebaden in deze waterplas:-)
Er volgt nog een bruggetje.
We zijn nu 200 meter van het kamp verwijderd en komen al snel een monument tegen van andere kampen. 
Ameen kan gelukkig niet lezen dus ze loopt er onbevangen langs.
En dan komen we bij de commandantswoning aan, speciaal gebouwd voor de Nazi commandant hier. 
Ik ben hier één keer eerder geweest met Emeen, toen was die woning nog niet onder glas gezet.
De vorige keer kwamen Emeen en ik niet verder dan het hek van de ingang voor dit pad, zo'n stomp in de maag kregen we opeens. Maar vandaag kon ik er zonder meer doorheen wandelen en Miss Marple ze dat de energie van het kamp hier helemaal verdwenen was. Op de rechterfoto een goederenwagon van het soort waarin de Joden naar het kamp vervoerd werden. 
In de verte van wat er nog over is van de barakken. We nemen de pendelbus terug naar het museum annex restaurant waar de wifi zo beroerd is dat we alsnog gaan naar:
Café de Haven in Schoonoord, waar we deze week nogal eens lunchten met pannenkoeken, tosti's en vooral met wifi. 
's Avonds bekijken we een dvd die Miss Marple meegenomen had met een film over de Inuit. Ook Ameen vond het erg interessant. Vooral het gehuil van de huskies had haar warme belangstelling. Het was een film gemaakt door de Inuit zelf, hier is er nog één, gebaseerd op een roman met Westerse acteurs: