Het Lokale Grote Veld & aangrenzende Velden, vrijdag 14 februari 2020

Donderdag regende het pijpestelen na mijn afspraak dus Eempje had het nazien, er werd niet gewandeld. En vandaag had ik eerst een consult en ging daarna met haar buurten.
De hele Dwarsweg ligt weer vol naaldbomen, de van "Bosrijk" Ruighenrode (zo heet het inmiddels bosarme gebied) komen, en dat terwijl naaldbomen hevig onder druk staan vanwege "letterzettertjes". Hele percelen bos worden gerooid (in Overijssel) vanwege dat kevertje en er is noch geld noch zijn er voldoende jonge naaldbomen voor herplanting. Er zijn echter ook mensen die enthousiast zijn over dit kevertje: klik hier.  Maar deze Brabantse boswachter is dat weer niet.
Aan beide zijden van het bospaadje rechts staat tegenwoordig een bordje Verboden Toegang. Ik was hier lang niet geweest en hoorde het voor het eerst op de vergadering van onze VVE afgelopen november en toen kreeg ik van de eigenaar, die een huisje heeft, net als ik, maar nog verder weg, dus niet eens in de buurt, toestemming om hier wel te mogen wandelen. 
Dus dat doen we dan vrolijk. Er scheen geen zon maar het was lekker warm weer. 
En tamelijk bizar, opeens gaat dit pad van het privé-bos over in een openbaar bos van Natuurmonumenten. Dat bordje stond hier altijd al en was toen al raar, maar nu ik weet dat het bos ervoor van een privé-persoon is, kun je je afvragen of je dan met een helicopter over dat stuk privé bos moet springen om hier in te mogen:-)
En rechts daarvan ligt een heel stuk bos dat behoort aan mijn op één - na = linkerbuurman die er echter nog nooit een fatsoenlijk pad heeft gemaakt, het bos ligt achter mijn huis, en het is allemaal bobbelig mos dat niet al te lekker loopt:-)
Dus we gaan maar eens verder door het stukje van Natuurmonumenten.
Links een reeds langer geleden omgewaaide boom en dan komt er een klein heuveltje aan.
En na dat heuveltje eindigt het stuk van Natuurmonumenten weer. Wie de eigenaar is van het doorgaande pad, vraagteken:-)
Na deze onaangetaste grove den, komen we bij onze voormalige meditatieboomstam. 
Daar gaat Eempje eens even op zitten.
En als ik het zelfde doe komt ze op schoot zitten. Waarna mijn broek meteen de was in kon. 
We keren om, dezelfde weg terug.
De sfeer is hier wel fijn maar je hoort de auto's op de Vordenseweg een paar honderd meter verderop wel. 
Eempje snuffelt lekker verder.
Maar komt wel braaf aangelopen als ik haar weer aan de lijn wil doen. 
Kijk, dit huis op de hoek is van Art Rooyakkers,                                          en deze met veel meer privacy is van mij en staat te koop. Is de voortuin niet mooi gekortwiekt? (Door Emeen en husband gedaan).  Mocht je nog niet geweten hebben dat het te koop staat, hier is de funda link.