Het Gortelse Bos, woensdag 2 juni 2021

Op google maps staat het parkeerplaatsje waarnaar ik op zoek was aangeduid op het verlengde van de Hanendorperweg / kruising Gortelseweg, maar dat bleek alleen een zandweg met fietspad te zijn. Even doorrijdend komen we dan op dit parkeerplaatsje aan, wat ik herkende van een wandeling vorig jaar. 
Het is hier jachtgebied van de koning, en we delibereerden nog even of we niet een donkerder stuk bos moesten opzoeken. Ik herinner me dat we vorig jaar uitkwamen uit het weggetje hierboven waar we nu ingingen, de omgekeerde route dus (Mercurius retro) maar geloof maar niet dat ik die wandeling van vorig jaar, die voor 15 september moet hebben plaatsgevonden (want daarna mag je er vanwege het jachtseizoen niet meer in), kan vinden (Mercurius retro). 
Ook herinnerden we ons beiden dat het hier vorig jaar muisstil was, geen vogel te bekennen, en dat was nu gelukkig wel anders. We herkennen inmiddels al heel wat vogels: de vink, de merel, de mus, het roodborstje, en het koolmeesje.
                                                                                                                   De vingerhoedsplant / digitalis purpurea bloeit nog niet.
Terwijl het eigenlijk een supersonisch supersaaie route is, heb ik er toch erg van genoten. 
En dat ondanks de warmte, want het was eigenlijk weer veel te warm om te wandelen, we zijn dan ook geen andere wandelaars tegengekomen, wel 2 fietsers, terwijl het buiten dit bos best behoorlijk druk was, met voornamelijk fietsers.
Het is hier één en al bosbes, zo ver als het oog reikt.             Dan wordt het tijd het krukje eens even in de schaduw te planten.
Daarna wandelen we eens verder.
Het was heel vreedzaam in het bos. 
Hier gaan we links af.
Het was wel een weg met weinig schaduw...
Uitzicht naar links                                                                                                     Uitzicht naar rechts
Er komen gele bloemetjes aan. 
de grove den bloesemt op zijn manier.
Eindelijk komt de afslag naar links.
Maar daar nemen we wel eerst een bosbadderbad in de schaduw en genoten ervan.
De bloesem van de vossebes.
                                                      Dan komt er weer een tormentil bloemetje aan, de eerste van velen die nog gingen volgen.
Dode boom rechts,                                                                                             dode boom links.
tormentil links                                                                                                   potentilla erecta rechts: ik probeerde nog een worteltje ervan te pakken te krijgen maar met de blote hand lukt dat gewoonweg niet. 
Een omgevallen boom &                                                                                   nog meer tormentil.
Rechts in het bos hoorden we de hele tijd lawaai dan wel geluid, ik dacht dat het een ree was, Miss Marple zei dat het een roek was, het lijkt echter niet op het geluid van een roek volgens deze pagina. 
Maar thuis loste ze het raadsel op, het bleek om een ravenfamilie te gaan: klik hier. ​
De volgende afslag naar links komt er aan: tijd om eens even onder de lommerrijke beuk plaats te gaan nemen met onze stoeltjes.
Als we daarna dan verder lopen, ziet de lange weg terug er wel errug zonnig en schaduwloos uit... :-)
Het Gortelse bos dus, alhoewel dat alleen zo op google maps staat, het is hier verder gewoon het bankjesloze Kroondomein het Loo.
We gaan verder van schaduwplekje naar schaduwplekje.
Dan komen we weer bij het begin en bij de parking aan en rijden vrolijk terug naar huis voor een lunch met soep deze keer.