1. Hengevelde, woensdag 20 juni 2018

Ook geen idee waar Hengevelde ligt? Wel het ligt vlak bij Haaksbergen waar ik twee keer bij een voetreflexologe was, de eerste keer toen ik nog niet kon lopen, een paar weken terug, en toen deed ze een diagnose op de voetreflexpunten.  Toen ze op mijn solar plexuspunten drukte schreeuwde ik het uit van de pijn en begon te huilen. Daar zat trauma (en ik wist ook wel welk trauma). Emeen zei toen de volgende dag dat ik daar aurum (homeopathisch goud) voor moest nemen, en ik realiseerde me dat ik al maanden lang de gouden astrologische SRF armband niet om had vanwege een reparatie bij Leontine.  Nu had ik nog aurum en zette het klaar om een C30 verdunning te maken maar het is er nooit van gekomen (te druk:-) , en de dag vóór ik deze Hengevelde wandeling deed had ik de armband weer om. Ik kreeg toen een lymfedrainage behandeling via de voetreflexzones (niks van gemerkt), maar toen drukte ze op een punt en ik zei: ah, dat voelt lekker! Toen zei ze, dat is je solar plexus punt! Ik had de beschermarmband weer om!! En na die ervaring ging ik dus hier het bos in, ik dacht dat dat bordje een toeristisch bordje was maar het bleek het ayurveda centrum aan te kondigen, rechts was echter ook een wandelbordje, dus we gaan er toch in.
Die ochtend was het nog koud en winderig maar 's middags toen ik aan de wandel ging scheen de zon al weer volop, het werd zelfs bloedwarm:-)
Maar in de schaduw was het goed te doen, ik kon het bos hier niet in en moest wel over het asfalt verder, waar zou dat heen gaan?
Nou, het leidde naar niks, langs dat ayurvedisch centrum en dan een weggetje in de bloedwarme zon, langs een veld en zonder bos, dat was mij veel te warm, maar in die schuur lezen we :"juwelen van kruiden van onschatbare waarde", dat is dan wel weer leuk!
Ik keer dus weer om om de volgende dag al net zo'n kort wandelingetje te maken, dat zat zo:

2. Deventer slot, donderdag 21 juni 2018

Ik zou voor de laatste keer naar mijn weldoener, de orthomanueel therapeut, in Deventer, en daar slaat het woord "slot" op, niet op een kasteel of zo. Het plan was om wederom van te voren een uurtje te wandelen door historisch Deventer maar er waren wegwerkzaamheden en een ongeluk gebeurd , zodat ik minstens een uur in de file zat in het centrum van Deventer (een rotstad om met de auto door te rijden). Toen begon het ook nog flink te regenen.
En de parkeerplaats naar het pontje zat ook helemaal tjokvol dus ik parkeerde iets verderop en wandel langs die parking en langs een prachtige lindeboom. Het was maar goed dat ik een uurtje wandelen had ingecalculeerd zodat ik niet een uur te laat bij de orthomanueel therapeut kwam.
Het regenen was wel opgehouden maar ik sjouwde dus nu wel een paraplu rond. En het was koud, ik had blote armen, de rest van de mensheid te Deventer had allemaal een jas aan:-)
Het pontje lag uiteraard niet klaar, het was nog aan de overkant.
Een retourtje kost 1,50 euro. Ik weet niet wat het parkeren in de binnenstad kost, maar dit is geen geld natuurlijk.
Daar komt het pontje dan eindelijk aan en omdat ze ook nog wachtten op enorm veel laatkomers, zat het pontje stampvol.
Bij aankomst heb ik nog een half uurtje en omdat het toch te koud was om op een terrasje koffie te gaan drinken doen we nog een stukje "historisch Deventer".
En wederom zonder stok, die heb ik al dagen niet meer gebruikt.
Het steegje wat ik nam kwam ook uit bij de Lebuinuskerk en het er tegenoverliggende stadhuis.
Dan geloof ik mijn ogen niet!
Een Russisch-Orthodoxe kerk midden in Deventer!                                   We gaan een versierde straat in.
Je vraagt je af of al die winkeliers en restauranthouders nog wel kunnen bestaan, want er rijden meer auto's door de binnenstad van Deventer dan er mensen lopen.
Dan gaan we door de binnenplaats van het stadhuis terug.
En op dat stadhuiselijke bankje neem ik even plaats, de zon was inmiddels begonnen te schijnen wat ik hierboven poog te laten zien.
Hier kun je het in het venster zien waar ik op uitkeek, en dan wandelen we eens verder.
Dan ga ik naar mijn afspraak en de arts stelt tevreden was dat alles nog op zijn plaats zit in mijn rug. De zon staat op 29 graden Tweelingen als ik dit laatste bezoek breng aan mijn reddende engel. De ellende met mijn rug begon toen de zon op 29 graden Boogschutter stond!!
En 29 graden Tweelingen is natuurlijk vlak voor 0 graden Kreeft, het hoogste punt van de zon en de markering van het zomersolstitium. Ik was net op tijd (13.04 uur) bij Emeen en W1 om dat op hun terras te vieren en even later begint de zon echt volop te schijnen!!
De volgende dag schrijf ik me in op de sportschool, mijn fysiotherapie is ook afgelopen, en ik ga nu de oefeningen op die toestellen daar zelf wel doen (ze doen me goed), en even later zit ik voor het eerst op mijn e-bike!!! (foto A. Lentjes).