De Hemelpoort: vrijdag 30 september 2016

De volgende ochtend was onze eerste stop op weg terug naar huis de Hemelpoort. Ergens richting de Moehnesee.
En we bleken er ook nog een kloosterruïne bij te krijgen.
Het was een beetje grauw weer trouwens, en de ruïne komt al snel in zicht.
Dit is net een waterverf schilderij.
Verder moet ik bekennen dat het niet zo veel (meer) voorstelde, energie was er al helemaal niet (meer).
 Waarom moet er nou weer een vent afgebeeld worden als het een kerk van kloosterzusters was? Nou ja, na 1804 waren er misschien geen kloosterzusters meer en de fotografie moest ontdekt worden toen. Oke, oke.
Emtwee kijkt naar een groep vrouwen met kinderwagens... ze komen met dit nogal grauwe weer op de voormalige kerkgrond, spreiden daar dekens uit, en zetten er hun peutertjes op... alsof ze een soort koffiebijeenkomst hebben.
Wij gaan er gauw vandoor en gaan wandelen in het natuurgebied aan de andere kant van de Parking. Emtwee kan nu wel weer van de lijn af.
Al snel komt er een lelijk bankje.
Ik dacht dat we dat kleine paadje naar rechts namen maar aan de volgende foto te zien gingen we dus gewoon rechtdoor.
Beneden ons ook hier de rivier de Moehne met zelfs een pad onderlangs er langs, maar wij zitten op het hogere deel.
Ik vind ze gewoon mooi, die behangetjes van de Natuur.
Maar er wordt op mij gewacht, vanwege een Belangrijke Beslissing. Welke kant gaan we op? Het wordt rechts af.
En na het volgende behangetjeslaantje volgt er een vervallen uitkijkpost over een open vlakte.
Het gras was hoog en nat, dus hier kreeg ik natte voeten.
Emeen wees op de camera en zoutpaal, om bepaalde Wilde Dieren (?) te monitorren. Wat vroeger mogelijk vanaf zo'n wildstoel ging.
Het pad gaat langs een boerderij met aan de andere kant, een bankje!
Alwaar we duidelijk even pauzeren, alvorens
onze weg te vervolgen, rechts af vanuit onze positie vanaf het bankje gezien, terug het natuurgebied in.
En bij de T splitsing daarna (waar we links af zullen gaan), blijken er opeens heel veel bankjes te staan.
En dat allemaal ter ere van een Koninklijke boswachter die hier op 30 maart 1845 doodgeschoten werd. Vermoedelijk omdat men op wild jaagde..
We gaan maar eens gauw verder.
En aan het eind van dat deel staat op de T splitsing een bankje waar we niet echt pauzeren. We gaan links af.
Gunst, hondjes moeten aan de lijn hier, maar ja, we zijn nu toch al weer bij de Parking.
Alvorens we ons in de files bij het Dortmund-er Kreuz begeven, gaan we eerst nog even langs de Drueggelter Kapelle voor een meditatie.
De hemelpoort was hier wel open hoor:-)
Vol innerlijke gemoedsrust rijden we nu terug. De files vielen wel even tegen, de cappucino in eén of ander gehucht dicht bij de grens met een Historisches Zentrum niet, maar ik ben vergeten hoe het gehucht heette. Het was ene plezante week.