1. Vordenseweg, Barchem, woensdag 25 februari 2020

Woensdag 25 februari parkeerde ik op de kruising Vrochterdijk/Vordenseweg in Barchem om de Vordenseweg in te wandelen, al snel bleek dat de wind heel onaangenaam was, de krokussen waren al helemaal neergesabeld door de wind.
Rechts een boerderij. 
Die een uitnodigend bankje neer hadden gezet: "Kom even bij me zitten" met een kruis erboven. Ik nam de uitnodiging aan...  en toen we weer verder wilden wandelen begon het aardig te gieten, 
dus keren we weer om, de bedoeling was dat je de regendruppels in de plas water kon zien maar het was te ver weg genomen denk ik. Arme Eempje, van wandelen kwam er daarna niet veel meer, terug in de auto begon het enorm te plenzen, de dag daarop was het helemaal erg met het weer, vrijdag had ik uitgerekend toen de zon scheen, een consult en daarna regende het, en zaterdag idem dito met een sterretje. 
En dan eet het schaap ook nog niks... Emeen had weer gebeld vanuit India en meldde dat er dan mayonaise over heen moest, wel, ik kookte een eitje voor haar, doe er een klodder op en ze gunt het geen blik of snuif waardig.
Daarnaast een bakje met een gebakken biefstuk, die ze ook niet lustte: mayo er over heen, hielp ook niet. Nu was het een plantaardige biefstuk die ik zelf ook niet lustte:-)  En daarnaast wat groenvoer met aardappeltjes met mayo, en dat was hetzelfde lot beschoren. Haar brokjes heeft ze sinds haar komst in het geheel niet aangeraakt... Dus dan maar weer op een dieet van vleesjes en kaas... 

2. Warnsveld, in de richting van het Hackfort

Zondag gingen we naar Voorst en ik was er al vroeg bij om aan de wandel te gaan omdat Buienradar om 11.00 uur regen had voorspeld (er is die hele dag geen druppel gevallen...)  Ik parkeer een beetje verkeerd op een kruising Warkenseweg/ Oude Borculoseweg en constateer dat het weer gigantisch waait. 
Rechts is een heel hoge boomwal gemaakt. 
Ik kan even niet op de naam komen van deze knobbelbomen, een acacia soort?;  maar het is in ieder geval de enige soort die me niet bevalt qua energie. 
Eempje duikt meters het veld in. 
En wij lopen verder. Waar die foto is gebleven weet ik niet maar dat weggetje naar rechts leidde naar een foeilelijk modernig zwart huis. 
Die mensen hadden natuurlijk die boomwal gemaakt als bescherming tegen indringers of zo. 
Links was nog een jeneverbes,. 
En ik vroeg me af of we het bos nog in konden of niet. 
En inderdaad, dat bleek nog zo te zijn ook. Amy schurkt even tegen een beuk aan, dat heb ik haar nog nooit eerder zien doen. Ze is kennelijk (ahum) dol op de energie van bomen.
We gaan een leuk paadje in en de zon komt ook nog even door, maar ik had wel verkleumde handen van de koude wind.
Er komt een mountainbiker aan en Eempje gaat er achter aan. Gelukkig gaat ze niet achter de trein aan. 
Dat kon eigenlijk ook niet want er zat een sloot voor. 
Aan beide kanten was er water.
Dan komen we bij een bruggetje. 
En daar besluit ik weer terug te gaan. 
Er komt dan al weer een trein langs denderen. 
En Eempje zet het nog even op een rennen. 
Dan ontmoet ze een ander hondje. 
Haar bazinnetje was nogal breedsprakig en vertelde dat ze hier elke dag kwamen want ze woonde twee huizen verderop.
Maar wij keren terug op de Oude Borculose weg (die trouwens helemaal naar Lochem gaat).
Hier kon je er echter nog met de auto overheen, eventueel, en dat kan je van het Lochemse deel niet zeggen (allemaal mul zand). 
Tja, en na een tussenstop in Zutphen voor haar ontbijt waarbij ze helemaal uit haar dak ging toen we zelfs maar in de buurt kwamen... uitgehongerd natuurlijk:-) gaan we naar Voorst waar ik tot maandagavond blijf vanwege een bezichtiging maandagmiddag. En op een appartement is het wat lastig met hondjes, die moeten dan vier keer per dag uit (een training om haar het balkon als tuin te laten zien lukte niet:-), dus karren we 's middags nog even wat rond en ik stop bij een wandelgebiedje met bruggetje aan de overkant. 

3. "Het Beloofde Land" in Voorst.

Eerst gaan we het bruggetje over. 
En omdat er een picknickbankje stond had ik niet verwacht dat dit een fietspad was.
We woeien echter zowat van de weg af,                                              op deze foto staat Amy pal in de wind en kun je eventueel zien hoe de wind haar flaporen naar achteren wappert. 
Dan proberen we het beloofde land en het was maar goed dat ik het bordje las, want daarop stond dat honden en paarden hier geen toegang hadden.... dus dan maar weer naar huis, het waaide toch te hard.  Dat Beloofde Land trouwens, is te koop met een nieuwe Burcht er op gebouwd, voor 2.750.000 euro... klik hier:-) Waarop we meteen lezen dat we hier aan de Oudhuizerstraat waren. 
Wij gingen in ieder geval terug naar huis.