Gortelse grafheuvels, woensdag 2 september 2020

We waren de Hanendorperweg uitgereden via het stuk "verboden voor vrachtwagens", over de zandweg/fietspad waar je aan het eind zelf het hek open moet maken om verder te kunnen. Maar toen kwamen we dan ook langs een boerderij waar ze heerlijke vlierbessensiroop in de aanbieding hadden, we namen 3 flesjes mee. En meteen is daar links de Gortelseweg, dus we hadden niet om hoeven te rijden vandaag om er te komen. 
We parkeerden op de kruising Gortelseweg/Wildweg waar we de vorige keer dat we hier waren links het hondenlosloopgebied in gingen, maar vandaag gingen we eens rechts af en dat bleek een veel mooiere route!
Het was bloedwarm maar mevr. Steenbok heeft hier nog een wollen vest aan.... we gingen rechtsaf.
En even later bij de volgende splitsing links af. Of liever gezegd, rechtdoor. 
Klaarblijkelijk is de hei al weer op z'n retour.
Maar mooi blijft het.                                                                                        Amy aan het poseren.
En hier gewoon spontaan.
Vlinders aan het poseren:-)
En hier gewoon spontaan.
Tjonge, het was echt niet te harden, zo warm was het en mevr. Steenbok loopt nog steeds met een vest aan. 
                                                                                                           Kijk toch eens hoe mooi blauw de lucht weer is. 
We nemen een pauzetje in de schaduw en doorlopend zien we bijenkasten waar we niet langs heen naar links konden,
maar we konden wel de weg oversteken. 
En dan treffen we tot onze verbazing een grafheuvel aan!
Het stond er nog bij ook. 
Emeen voelt de energie eens even, 
terwijl Amy & ik lekker in de schaduw bleven. Emeen vertelde dat ze wel degelijk energie voelde, maar puur van een graf, niet van een inwijdingsplek of zo. 
We lopen eens verder langs deze majesteitelijke Amerikaanse Eik.
En langs een omgevallen boom.                                                                En zien de tweede grafheuvel.
En de derde en de vierde.
Mevr. Emeen, met vest uit nu, beklimt die weer terwijl Amy en ik weer lekker in de schaduw bleven, aanvankelijk.
Hier lijkt ze net een Egyptische prinses.                                           Dan gaan we eens verder.
Gelukkig was er schaduw.
Tja, we liepen nu eenmaal op een ruiterpad.
                                                                                                         Bij deze splitsing gaan we rechtsaf.
En nemen het er halverwege nog even van.
Emeen op een boomstronk, ik op mijn krukje.
We komen bij een hek.
Waar ook nog twee krukjes bleken te zijn.                                                 We komen op een zandweg uit.
En dat was de Wildweg, er tegenover stond onze auto al weer.  Einde minivakantie en einde mooi weer, vooralsnog dan:-)