Lochemse Golfclub, maandag 10 februari 2020

Ongeveer op het moment dat Emeen en haar husband op het vliegtuig gestapt moeten zijn naar India, stap ik met Amy de auto uit op de parking van de Lochemse golfclub waar ze ook al wat bomen om zeep hebben geholpen.
De zon kwam ook maar zo door.
Vanaf de parking gaan we dan rechtsaf een zandweg in, de Sluitdijk geheten.
Waarom deze bomen nou weer weg moesten...
Er komt een watertje in zicht, onderdeel van de golfclub.
De dag ervoor had het gestormd in Oost-Nederland, niet zo erg als elders maar alles lag wel onder de takjes.
Hier kun je rechtsaf de golfclub op.
En hier linksaf, de golfers moeten dus de weg oversteken, maar hierna eindigt hun gebied en zien we de eerste wandelweg naar rechts.
En naar links, gevolgd door een tweede. Wij gaan echter gewoon rechtdoor, op naar "knooppunt 50".
Op de terugweg zouden we wel uit dit weggetje hierboven komen. 
Dan doemt er zowaar een plee voor wandelaars en fietsers op. 
En een informatiebord over welke website je moet hebben voor de stand van zaken aangaande brandgevaar.
Links de hei, maar wij gaan rechtdoor naar knooppunt 50.
Nog een mountainbike paadje dat Amy wel aantrekkelijk lijkt. 
En dan doemt knooppunt 50 op, met picknickbankje.
Ik had nog een koffiekoekje in de tas, maar dat ligt nu verkruimeld te wachten op wat vogels want Amy die niet eens had ontbeten, trok haar neus er voor op.
Ze klimt ook maar eens op het bankje en dan gaan wij langs het knooppuntenbord rechts af.
Om daarna het eerstvolgende weggetje naar rechts te nemen.
Alles onderdeel van het Militair Oefenterrein het Groote Veld.
Bij deze aftakking naar rechts gaan wij rechtdoor, 
en nemen de bocht naar links voor een mooi stukje.
Er doemt dan ook hei op.
En de zon komt er weer even door.
Amy zet het vervolgens weer op een rennen, heen en weer.
Dan ontdekt ze een boomstam waar je op kunt zitten.
Ze is prachtig gekamd, gisteren nog door Emeen, waarbij ik haar geruststelde dat ze daar de komende drie weken geen last van zou krijgen:-)
We gaan verder en als we de bocht naar rechts nemen begint het zowaar iets te hagelen, maar het zette gelukkig niet door. 
Tot de auto werd het echter hierna wel een Jantje Lacht Jantje Huilt verhaal met het weer, dan weer zon, dan weer iets regen, dan weer zon (en toen we thuiskwamen bleek dat geen moment te vroeg, we hadden echt wel het beste moment van de dag genomen voor onze wandeling).
En dan komen we weer uit op de Sluitdijk.
Heel in de verte zie je rechts die wandelaarsplee weer, maar wij gaan naar links.
                                                                                                                              Eempje doet nog even avontuurlijk.
En dan zijn we weer bij de auto. Er waren trouwens best veel golfers op de been. Terwijl het maandag was.