Golempad, Maria-ter-Heide, goede vrijdag

Dacht ik vandaag voor het laatst het Golempad aan te doen, was dat niet waar, vanwege een verrassing onderweg.
Er zijn mensen die denken dat die knobbels kankergezwellen zijn. Ik geloof niet dat bomen kanker kunnen krijgen. Op de foto rechts zie je een waterloop: precies even ver onder de grond als de knobbel boven de grond is, bevindt zich een waterloop: daar komen die knobbels van.
Met Esseen naast de beuk kun je goed zien hoe groot hij is. Rechts een stel herrieschoppers.
Bij de poort verandert het Golempad in het "Sprookjespad", waar we onderweg al een stel leuke kleuters heen hadden verwezen die de weg kwijt waren.
Zoals statige lieden tegenwoordig voor de status een Bentley rijden, zo bouwden ze vroeger indrukwekkende poorten voor hun status.
Doorlopend maken we twee eenden wakker, die echter weer gingen slapen toen we ze voorbij waren gewandeld.
Er staat ook nog een beeld rechts van het pad. Dit domein, 45 ha groot, is overigens nog steeds te koop, voor de liefhebber.
Dan komen we bij de oude haagbeuken.
In Gooreind stonden er vroeger aan de Arthur Boelslaan ook drie, maar die zijn gekapt, stelletje cultuur/natuurbarbaren.
Dat kan deze gelukkig niet gebeuren, want die zijn inmiddels tot Beschermd Monument verklaard.
Dan komen we bij de Reuzenplataan aan.
En om de hoek het optrekje behorend bij het domein.
We komen een Canadese gans tegen die een tijdje met ons meeloopt.
Tot dat deze ganzen achter hem aan jagen.
Een plekje vol restanten van een roemrijk verleden.
Met nog wat gevallenen in de stormstrijd.
Als ik merk dat er in deze stronk nog flink veel energie zit vraag ik de boomgeest of hij wil verhuizen. Indien ja, moet hij maar met me meegaan. Doorwandelend merk ik de energie duidelijk, hij gaat mee, op weg naar een nieuw huis!
Deze stronk geeft nog energie aan de voeten. Zoals altijd met dergelijke stronken. Heel grappig eigenlijk, dat de energie ook echt niet doorgaat naar boven, zoals de stronken ook alleen nog maar wortels hebben.
De beuk op de rechterfoto werd vervolgens de beuk waar de boomgeest afgeleverd werd. Hier wilde hij wel wonen.
Er volgt een luidruchtige ganzenvergadering, die wel wat weg had van een VAK-vergadering... en ach,kijk nou!
Dit is een kinderboerderij.
Met pasgeboren lammetjes.
Nadat een gepensioneerde boer met fiets ons vertelde dat hij lamsvlees heerlijk vond en ze vroeger ook wel geslacht had ter consumptie, wat hij ook niet aan iedereen vertelde, zo liet hij weten:-) zei hij ons door het raam te kijken van het aangrenzende gebouw, waar we een dierenarts zien die bezig was met het laatste biggetje.
De biggetjes. Het volgende gebouw was helemaal opgeknapt, het restaurant en tot mijn verrassing nu elke dag van de week open, behalve maandags. We genoten er een heerlijke lunch terwijl er een pauw langs kwam paraderen.
Zelfs twee. Dan gaan we terug langs de ezels.
Esseen plukt wat gras voor ze wat ze wel konden waarderen.
Ik zei al, het is een kinderboerderij:-)
Eenmaal thuis besluiten we berkensap te gaan tappen.
Esseen prutst daarvoor een ingenieuze constructie in elkaar, en al snel konden we ons eerste beetje drinken. Plechtig zetten we ons binnen neer met goud versierde borrelglaasjes en een met goud versierde schenkkan, en schenken ons eerste glaasje vol.... om er achter te komen dat het .... naar zeep smaakte:-)) Dat lag aan de glaasjes/schenkkan merkten we want de tweede en alle volgende oogsten in een gewoon glas smaakte opperbest!