De Ginkel, donderdag 13 juli 2017

We hadden een foldertje gevonden van een natuurcentrum aan de Groot Ginkelseweg 2a, te Ede, dus wij daarheen, denkend dat we de Ginkelse Heide zouden gaan bewandelen. (Waarvan ik een ander adres zelf al gegoogled had).
Nou, hier is die hei wel, waar je kon komen door een poort te openen, maar toen ik eens goed keek, zag ik dat die naar de grote weg tjokvol rijdende auto's ging en ik had genoeg van wegen en snelwegen die je oren pijn doen als je de stilte zoekt. Dus..
Wij lopen eens in de richting van het natuurpunt, ons af te vragen welke kant we eens uit zouden gaan. Je kunt daar koffie krijgen, mits je niet zulke lange wandelingen maakt als wij deden om op de terugweg aan het eind te constateren dat het ding tegen die tijd dicht zit. (Geen ster:-)
Er stond prachtige kakelverse brandnetel en ik dacht, die pluk ik wel op de terugweg, maar wanneer leer ik nou eens dat ik op de terugweg daar nooit meer langs kom.... die vent op de weg voor ons was heel behulpzaam, we moesten volgens hem dit weggetje in hem achterna (gewoon rechtdoor vanaf dat natuurpunt), het was hier overal mooi zei hij. Het was echter wel asfalt. Maar goed dan maar. We zagen ook niks anders:-)
Er stonden nog wel wat optrekjes en boerderijen langs die asfaltweg dus we kwamen ook nog  3 auto's tegen, maar het weiland hier gingen we toch maar niet in.
Ik heb overigens geen hekel aan landweggetjes hoor. Wel aan al te veel elektrische fietsen- of autoverkeer.
Eén van die fietsers stopte "he is dat een konijn of een vogel, ik kan het zonder bril niet zien" zei ze tegen haar man, ook op de fiets. Ik kon het ook niet goed zien maar zoom in, en vermoed dat het een reiger was.
Knopkruid staat op het menu vanavond, ik kook het mee met de pastinaak.
En de soepersoep van de avond bevatte ook wat van dit zevenblad. We gaan rechtsaf, de Heidebloemallee in.
Dat ree bleef zo lang staan, dat ik tig foto's kon maken, maar ik kon ze alleen door de takken heen maken, en de camera zet dan de voorgrond op scherp en het ree erachter op zeer onscherp. In ieder geval zagen we een ree zonder er 9,30 euro per persoon voor te hebben betaald.
We zetten onze stoeltjes op het fietspad neer en dan worden we vergast op 3 kwinkelende vlaamse gaaitjes, jonkies nog.
Ze schreeuwen nog niet zo hard als hun ouders maar mooi is het geluid nou niet bepaald.
We lopen door en moeten ook een moeilijk begaanbaar wildrooster over.
We komen een bankje tegen. Volgens Anna Aarde heb ik een bankjes-fetish, maar we slaan deze hoe dan ook over.
Dan komt er een houten ding naar rechts.
Verboden te vissen (en dat bleek niet onterecht want we kwamen bij een vijver met grote karpers) en betreden op eigen risico: dat maakt het natuurlijk helemaal spannend. In de verte zijn twee bankjes.
De vijver met een prachtige bos kattenstaart.
Uitzicht vanaf het bankje.
De karpers die aan de oppervlakte zwommen kreeg ik niet in beeld. Deze twee komen gewoon van het internet:-)
De dotterbloem. En na al dit fraais vervolgen we onze weg.
Je kunt hier kiezen of je op het fietspad loopt of op de zandweg.
Dit is het eerste stuk waar het stil is...en we zien een picknickbankje.
Uitzicht vanaf het slaapverwekkende bankje: we kregen namelijk opeens allebei zin om te gaan slapen... maar we wandelen dan maar verder.
Langs mooie boomskeletten en dan gaan we op goed geluk een pad naar rechts in, door een hekje dat een fietser ons liet zien (dat het open kon).
We komen dan op een zeer bloemrijk pad. Als we even later nog meer korenbloemen aantreffen, zullen er een stuk of 4 gaan verdwijnen in onze salade die avond (stond erg leuk, smaakte naar niks).
Er stond ook flink wat van die bloeiende plant rechts, het blijkt BOEKWEIT te zijn!!
En dan zie ik een andere meldesoort, waar ik flink wat van geplukt heb. Ik durfde het Anna Aarde niet aan te doen gezien de vorige mislukking, dus ik nam het mee naar huis, alwaar ik een 50% gesneden andijvie, 50% van deze melde soepersoep maakte, en .... die smaakte overheerlijk!!
We zitten wel op een officieel wandelpad zie ik. Dus ik had wel goede hoop dat we wel weer bij de parking uit zouden gaan komen.
Het boerenwormkruid staat goed in de bloei nu en wat de twee paarse bloemetjes zijn (meer stonden er ook niet): keine Ahnung.
Een klaverveldje en bloemetjes voor de avondthee.
Sjit, we komen bij een camping. We nemen de weg naar rechts er voor langs... ik begon hem wel een beetje te knijpen hier of we de parking nog gingen vinden maar volgens alle berekeningen, ik hoorde de grote weg aan de linkerkant, zou het nog steeds moeten lukken.
En inderdaad, na verloop van tijd komen we op de parking die er al aardig verlaten uit begon te zien.
En helaas werd er ook geen koffie meer geserveerd, het was dan ook al half zes. En alweer een creatieve uiting der Edese inboorlingen!