Gentiaan op het Stelkampsveld, Barchem, maandag 3 juli 2017, ******

Toen wij opnieuw op de parking voor het Steltkampsveld arriveerden, stond daar een auto van natuurbeheer, waarop we bedachten dat we eigenlijk niet zeker wisten of we het pad dwars door het veld wel mochten nemen, en dus veranderden we acuut van richting:-)
We namen nu de roze nogal lange route en zoals je kunt zien zijn we toch het veld door kunnen gaan, op de terugweg alwaar we een bijzondere ontdekking deden, een Alpenweide waardig. Maar eerst de heenweg.
Het was een prachtige zonnige maandag en volgens mij kun je die hond wel inzetten als trekhond voor een trekkar.
Er viel al weer kamille te plukken & het is wat hoor, met zo'n hond aan de lijn, hier wordt íe weer kort gehouden en loopt keurig naast zijn baasje.
Het is eigenlijk wel zo'n beetje het einde van het seizoen voor sommige soepersoep of -meebakken met eieren-groenten zoals het kleefkruid.
We konden beiden niet meer op de naam komen van dat leuke blauwe spul (en nee, het was geen komkommerkruid). Dan een veldje distels er naast.
De vlierbloesems zijn al veranderd in nu nog lang niet rijpe vlierbessen.
We zouden nog helemaal naar de Maandagsdijk lopen maar we liepen hier ook al eens helemaal vanaf de Maandagsdijk!
We steken na het bruggetje een soort veld over, vast trouwens ook weer een Stelkampsveld, maar geen wolverlei te zien hoor.
Wat er wel te zien is is het mannetje van Staatsbosbeheer, die met een notitieboekje iets aan het tellen is of zo.
We gaan door langs een Eikenlaantje.
Bij het volgende bruggetje komen we in een Varenlaantje.
Het Adelaarvarenlaantje om precies te zijn.
Dan volgt een leuk Kronkelpaadje.
We gaan de hoek om naar links en komen weer bij een stuk Stelkampsveld.
En dan komen we bij een bankje waar de lens van de camera niet helemaal openging zie ik wel.
Ik ga even tegen de dikke Eik aanstaan en vraag hem hulp bij mijn wetenschappelijk onderzoek naar astrologie & online casino's. Daar is die Eik niet voor!  zegt moeders. Maar het werkte wel. Dat moet ik vaker doen:-)
De braam in de bloei.
En dat van die bloeiende braam was ook deze vlinder opgevallen.
Een close up en een vergezicht (wat heet).
Is dit nou rolklaver of ratelaar? (Want die stond hier ook).
Dit is in ieder geval dopheide.
We wandelen eens verder.
En passeren een paar prachtige jeneverbesstruiken. Zonder jeneverbessen. Nu kun je de takjes ook knippen en in je badwater doen maar in de eerste plaats prikken die vreselijk en in de tweede plaats maak ik zelf haast geen gebruik meer van mijn bad maar douche veel liever:-)
Dan komen we uit op de Maandagsdijk. We aarzelen even of we zullen proberen naar rechts te gaan en dan terug, maar ik ken dat weggetje, her is tamelijk saai (de Muldersweg). Dus proberen we het links. Waar we dan wel waterpeper aantreffen wat heerlijk is in een soepersoepje.
Maar we vonden er geen weggetje terug en besluiten dezelfde weg terug te gaan want dat was wel een heel leuk pad.
Niet dan?
We steken het bruggetje weer over.
En dit is dan wel de ratelaar.
We komen dan weer bij het bankje bij de dikke Eik. He he.... er had op de Maandagsdijk eigenlijk ook wel een bankje kunnen staan voor mensen die geen visstoeltjes bij zich hebben.
En dit is dan wel de rolklaver. Gezien de kleur was het eerder genoemde dan ook vast wel rolklaver. (De zon schijnt op mijn laptop, ik zit op het terras, ik zie het niet al te goed zullen we maar zeggen:-)
We waren dus al lang weer doorgewandeld en links af gegaan.
Als we dan weer links af gaan komen we een bankje tegen waar we het Stelkampsveld weer kunnen bekijken.
En aangezien schuin daar tegenover het paadje door het veld was en de man van staatsbosbeheer nog steeds bloemetjes aan het tellen was in een ander veld, gaan we nu dus over het paadje, wat overigens verder een heel legitiem paadje leek te zijn van deze kant uit.
En dan treffen we zowaar de GENTIAAN aan, moeders was er helemaal verrukt over - die heeft best wel vaak op Alpenweides gewandeld, en zelfs daar zijn ze redelijk zeldzaam.
Er stonden er best veel - en in de verte ontwaar ik moerrasspirea maar zou je die willen plukken kun je beter de Maandagsdijk verkennen.
De wederik.
En daarna gingen we weer eens terug naar de auto en naar huis. *FIN*
Inmiddels blijkt Anneke Bleeker ook Melde, dezelfde die ik op de vorige wandeling vies vond, in een soep te hebben verwerkt en zij had klaarblijkelijk geen klagen. Anne Marie stuurde een recept in maar het is een pdf en die kan ik hier niet plaatsen.