St. Job & Het Gemeentepark in Brecht, woensdag 20 juli 2016

We begonnen de vroege avond op de Brechtse Hei in St. Job, waar overigens geen hei te bekennen is.
Wel staan er in het begin fraaie staaltjes van boomwortelkunst.
In het begin is dit pad echt wel mooi.
Hier begint de afdaling naar een weggetje erachter.
Er was ook hier en daar nog een verdwaald bloemetje te bespeuren.
Eenmaal beneden op de weg had ik geen zin om verder te gaan: er waren vanaf dat punt alleen nog van die recht-toe-recht-aan weggetjes, en erger, zonder enig bankje (ik had hier al veel vaker gewandeld), dus ik stel An voor terug te gaan en naar het geplande restaurant te gaan voor ons avondmaaltje.
We hadden niet gereserveerd, het was een woensdagavond en binnen doen ze moeilijk, zetten ons eerst neer aan een tafeltje op een terras, en dan zeggen ze dat er geen plek is, en dat we binnen moeten zitten. Waarop ik doodleuk opsta en tegen An zeg, kom, we gaan ergens anders heen:-)
We gaan naar Brecht en parkeren vlak bij het museum waar een Middeleeuwse schandpaal bewaard is gebleven, zie voorgrond, dat de naam gaf aan het restaurant met erg aardig personeel waar we goed terecht konden op het terras achter. Ik bestel een salade met spekjes en appel en de kok vergeet de appel. In ruil daarvoor vraag ik het recept van het sausje over de olijven die we van te voren hadden gekregen en zo smakelijk was, dat ik wilde weten wat dat voor sausje was. Het was chilisaus met tomatenketchup, olijfolie, kruiden, en zo en sinds die tijd eet ik olijven met slechts chilisaus en heb al drie potten verorberd thuis:-) De kok gaf het recept NOOIT zeiden ze, maar ja, dan had hij de appel in mijn salade maar niet moeten vergeten.
Hier kan het restaurant wat later in het jaar hun appels wel rapen.
We waren het gemeentepark ingelopen als uitbuikwandeling.
Op het bord rechts vermelden ze dat ze slechts twee keer per jaar het gras maaien voor hooilandbeheer, nou, dan hadden ze het zeker net gemaaid...
Het gemeentehuis van Brecht.
Na de tunnel kwam deze heerlijk geurende heester ons tegemoet. Dan is er een bankje en verbijsterd slaan we dit hierboven gade. Het stel rechts had drie kleine jongetjes aan het ronddollen hier, die gelukkig goed opgevoed waren want de ouders keken niet naar hen om, riepen alleen zo nu en dan wat voor de vorm, zo gingen ze op in de rage van dit moment.
Daarna rijden we nog even naar Overbroek waar An een cafeetje voor koffie wist, wat mij nu nog nooit was opgevallen ondanks dat het aan de andere kant van de hei ligt van de Moonlodge en dus daar dichtbij.
Een superlandelijk gebeuren zoals je kunt zien (wat mij dan wel bevalt), met 1 koe aan de overkant. En dat was dan de finale van dit tripje naar België.