Het verborgen pad in Griendtsveen, zaterdag 25 januari 2020

We parkeerden weer op de Parking bij Griendtsveen, om het hekje erachter door te gaan op weg naar het Verborgen Pad, om volgens Miss Marple (en mijzelf misschien ook wel) de mooiste wandeling van de week te maken. 
De camera was weer in zijn eigengereide stand gegaan en in de lucht een vlucht vogels. 
We gaan dus eerst het graspad af tot aan het eind bij het bankje aldaar.
En daar treft miss Marple weer een vent met dit keer twee hondjes. 
Dan gaan we het verborgen pad in, verborgen omdat er nergens een routepijltje deze kant uit stond. 
Rechts was een kanaaltje, en links was blond.
Mooi hier he?
De eerste boomwortels dienen zich aan op het pad.
Mooi, maar het wordt even uitkijken waar we de voeten neerzetten.
Dan verschijnt er aan weerszijden van het pad ook nog heide, hier met een veertje erbij.
Berken, of ze nu omgevallen zijn, dood, of springlevend, zijn wel fotogeniek. 
Hier zag het er weer blond uit (zo noemt Miss Marple het). Het was overigens wel berekoud.
                                                                                                                   Het pad slingert van de ene bocht naar de andere.
Met die grafische berken echt supermooi.
Veel verder dan, oh wat is het hier mooi, kom ik ook niet hoor, dus ik zal nu de foto's laten zien tot vrijwel op het eind van het pad:
We naderen het einde van het pad. En precies daar, waar je alleen maar vooruit kunt, of terug, verschijnt er voor het eerst een routebordje, de logica ervan ontgaat me ten enenmale.
En precies daar verschijnt de datum ook weer in beeld...
Van blond naar bruin.
Dan komt er een vierstammige Amerikaanse Eik en daar ga ik eens even tegen aan staan, voor elke Eik heb ik een vraag, maar na 4 vragen verzon ik er nog wat, en toen zei Eik: Kind, je hebt wel veel vragen hoor! :-)
Aan de andere kant was het pad (met geen toegang voor fietsers) niet zo verborgen meer.
Hier hebben we een doorkijkje naar het kasteel van Griendtsveen dat te koop blijkt voor 1,7 miljoen euro.  Twee mensen vertelden ons dat er een leuke route heen ging, nou, twee keer konden we het niet vinden,....
Heerlijk, de parmantige beestjes. Aan wilde eenden in ieder geval geen gebrek hier.
De kletsavond was 18 januari en het snotneuzenbal is ergens in februari. En in Drenthe hebben ze vast ook een Helenaveen.
Dan doen we het terras van schaftlokaal de Morgenstond even aan.
Twee honden, wiens baasje natuurlijk in de kroeg zat, kijken me aan vanuit deze prachtige oude Volvo.
Grootmoeder's Appeltaart met noten en Proemenvlaai, dat ging er wel in.
Nou, waarom dit nou zo'n leuk straatje moet zijn... vraagteken. Wel zien we al weer een Peel-inwoner die Verberne heet. (De eerste was Dirk Verberne, de kunstenaar). Ik meld het maar even omdat één van jullie ook Verberne heet.
Hiermee vervoerden ze vroeger vast de turf. Aan het eind van de weg besluiten we links af te gaan naar de auto (een heeeeel eind verderop), en dan met de auto rechts af te gaan zo het kasteel daar zou staan, want lopend leek er geen barst aan, aan die route. 
En met de auto ook niet, en het kasteel was dus nergens te vinden. 
Wel zagen we nog twee witte reigers en een witte zwaan, ik had de camera nog om mijn nek hangen, maar vanuit een rijdende auto met een andere auto achter je, worden dat toch niet de beste kiekjes:-)
​
Callanetics met Ria Bremer: Miss Marple vertelde dat ze in de tachtiger jaren een tijdlang regelmatig de oefeningen op deze video had gedaan en kilo's was afgevallen, dus nu hebben we beide besloten deze opnieuw ook te gaan doen. We hebben de oefeningen van de eerste 7 minuten al gedaan:)