Empese & Tondense Hei, maandag 16 maart 2020
De parkeerplaats voor de Empese & Tondense Hei ligt aan de Hallsedijk 51 in Empe, een gehucht niet ver van Voorst.
Op het bordje stond dat Natuurmonumenten een aangelegen weiland hier ook van een boer had gekregen en dat het aan de natuur teruggegeven zou worden.
Het speenkruid is al bijna te laat om te plukken, het moet eigenlijk voor de bloei: en dan kun je het als spinazie koken.
Dit is al de tweede kale boom.
Het hele lange maar wel leuke paadje heeft ook een naam: het "Van Hasseltpaadje".
Er was weer flink wat regenwater blijven staan. De beek erachter heeft de toepasselijke naam: "Veldbeek".
Er stonden prachtige oude Eiken langs het van Hasseltpaadje.
En deze Eik ging ik eens even groeten en vroeg hem van alles. Hij antwoordde slechts door een mega goede energie mee te geven.
Het was een heerlijke zonnige middag, ik was trouwens niet de enige die aan de wandel was op deze collectief verplichte vakantiedag voor het gros van Nederland.
Dan dient zich een éénpersoonsbankje aan.
Daarna passeren we de Veldbeek .................................................................. uitzicht rechts,
en uitzicht links.
Heerlijk, die zon!
Op het weiland links was ook een alternatief pad, waar twee mensen op wandelden.
Maar ik wandel liever langs prachtige oude bomen.
Hier had ik ook de wei op gekund, maar ik was op zoek naar de hei. (Ik was hier nog nooit eerder geweest, dus geen idee waar die hei dan moest zijn).
Aan het eind van het van Hasseltpad waar het paadje links de Mestweg gaat heten, stond zowaar een bankje. Die namen heb ik natuurlijk allemaal van Google Maps.
De Mestweg dus, en de blauwe hemel, die vast heel gelukkig was met zo weinig vervuiling momenteel.
We gaan links af en zien nog steeds alleen maar wei en water.
Niet dat dat niet zo zijn eigen charmes heeft hoor.
Maar ja, als iets de Empese & Tondense Hei heet dan verwacht je toch op een gegeven moment hei? De aanlooproute was lang genoeg geweest.
Maar we kuieren rustig verder.
En wat zien we dan opeens rechts? Tjonge dat ik dat nog mocht meemaken:
de hei!
Je moet natuurlijk maar weten wat een Bokashi kuil is: het is een Japanse techniek om afval te fermenteren voor voeding aan de bodem (zie deze link). Ik heb ook allemaal potjes Bokashi op mijn balkon (eerst het groenteafval en dan een closetrolletje en dan aarde in plantenpotjes) en al jaren heb ik Bokashi kuiltjes in de tuin in Lochem:-)
De gele pijltjes Hei-en Wei route ging naar rechts over de hei en ik ook, tot ik eigenlijk niet meer verder kon vanwege het vele water en toen ben ik maar gewoon weer omgekeerd en heb dezelfde weg terug genomen .
Hei en Wei
Bij die paardebloemen kun je ook de weilandroute terug nemen, over een poosje zou dat best interessant kunnen zijn als er heel veel paardebloemen gaan bloeien maar voorlopig ga ik gewoon terug naar het bankje.
En neem het lange van Hasseltpaadje terug. Deze Eik heeft de bliksem ook ooit een keer meegemaakt.
Als ik terug ben bij mijn eenpersoons bankje kom ik Gerdien tegen. Gerdien is de enige persoon die ik ken in Voorst, en ik kom haar te pas en te onpas tegen, bij de Coop, in de wachtkamer bij de dokter, en niet te vergeten, in het gebouw waar ik woon want daar is ze vrijwilligster: zij was degene die mij het appartement liet zien toen ik voor het eerst kwam kijken. Nu vertelde Gerdien ook dat zij en haar man de diervoederwinkel hadden in Klein Amsterdam bij een grote silo, en heel grappig, daar koopt Emeen haar paardevoedsel want ik was een keer met haar meegeweest toen we in Voorstonden aan de wandel waren.
Daarna lopen we het paadje verder af, en de parking is inmiddels zowat leeg, terwijl die stampvol auto's stond toen ik aankwam, maar het was dan ook inmiddels al 17.00 uur.
Tot ziens! En vanuit de auto laat ik jullie nog even zien hoe het hier inderdaad Klein-Amsterdam heet, een absolute giller als je bedenkt wat een drukte het is in Groot-Amsterdam.. Wikipedia over Klein-Amsterdam.