Een rare donderdag, donderdag 24 maart 2022
Het werd een rare dag, ik laat Miss Marple er even over aan het woord:
Dag 7 in het Brabantse land. De oplettende lezertjes hadden gisteren https://www.facebook.com/lala.chovexani/posts/10216783319930313 al gelezen dat we vandaag naar de langverwachte Zonnetempel Lux et Terra in Lierop zouden tijgen die enkel op donderdag open is. Maar het verhaal 'De Waarheid' dat ik gisteren plaatste bleek profetisch te zijn, want we zijn nooit bij Lux et Terra gearriveerd, omdat we verdwaalden via een uur lang in de brandende hitte de snelweg trotseren. Het ligt in een geheimzinnige Bermudadriehoek en we gaven 't op toen de Tomtom ons - nota bene- naar een GGD priklocatie op een zielloos bedrijventerrein zond! Heel bevreemdend. Toen we besloten onszelf te trakteren op een versnapering, bleek ook het zonovergoten terras van ons stamkroegje, Thijssen, gesloten te zijn. Aldus begaven we ons schaterlachend terug naar de Costa del Bos en na het nodige bak- en braadwerk alhier - Joyce en ik ogen nu samen als een TROSJE tomaten - waagde schrijfster dezes zich aan een boswandeling waarbij Joyce opmerkte: ''Zet je telefoon aan zodat je me kunt bereiken als je verdwaalt'', mij smalend doen reageren: "'Poeh, in dat prutsbosje kun je niet verdwalen!'' en deze voel je aankomen: natuurlijk verdwaalde ik voor het eerst hartstochtelijk in het grote woud en kwam na twee uur snelwandelen en op de valreep de weg vragen aan een reddende engel met wild bonzend hart nog net voor het donker thuis. Morgen is onze laatste dag, ik hoop dat Joyce om wil rijden via Helmond zodat we vlaaien kunnen inslaan voor de hele familie. Maar uiteindelijk weet men nooit waar men terecht komt (zie verhaal van gisteren, dus)
Dag 7 in het Brabantse land. De oplettende lezertjes hadden gisteren https://www.facebook.com/lala.chovexani/posts/10216783319930313 al gelezen dat we vandaag naar de langverwachte Zonnetempel Lux et Terra in Lierop zouden tijgen die enkel op donderdag open is. Maar het verhaal 'De Waarheid' dat ik gisteren plaatste bleek profetisch te zijn, want we zijn nooit bij Lux et Terra gearriveerd, omdat we verdwaalden via een uur lang in de brandende hitte de snelweg trotseren. Het ligt in een geheimzinnige Bermudadriehoek en we gaven 't op toen de Tomtom ons - nota bene- naar een GGD priklocatie op een zielloos bedrijventerrein zond! Heel bevreemdend. Toen we besloten onszelf te trakteren op een versnapering, bleek ook het zonovergoten terras van ons stamkroegje, Thijssen, gesloten te zijn. Aldus begaven we ons schaterlachend terug naar de Costa del Bos en na het nodige bak- en braadwerk alhier - Joyce en ik ogen nu samen als een TROSJE tomaten - waagde schrijfster dezes zich aan een boswandeling waarbij Joyce opmerkte: ''Zet je telefoon aan zodat je me kunt bereiken als je verdwaalt'', mij smalend doen reageren: "'Poeh, in dat prutsbosje kun je niet verdwalen!'' en deze voel je aankomen: natuurlijk verdwaalde ik voor het eerst hartstochtelijk in het grote woud en kwam na twee uur snelwandelen en op de valreep de weg vragen aan een reddende engel met wild bonzend hart nog net voor het donker thuis. Morgen is onze laatste dag, ik hoop dat Joyce om wil rijden via Helmond zodat we vlaaien kunnen inslaan voor de hele familie. Maar uiteindelijk weet men nooit waar men terecht komt (zie verhaal van gisteren, dus)
Ik moet er even wat op aanvullen: die zonnetempel lag volgens hun eigen website aan de Oeyenbraak #2 in Lierop. Maar dat adres bleek een tankstation aan de snelweg te zijn! Na wat spookrijden op dat tankstation tegen de vrachtwagens in en geen uitweg gevonden hebben restte ons niets anders dan de snelweg te vervolgen om na ruim 10 km pas om te kunnen keren... toen probeerden we het nog een keer via de afslag Lierop, maar zelfde verhaal, we werden weer naar dat tankstation geleid waar we dit keer vriendelijk voor bedankten en de weg terug proberen te vinden kwamen we dus vanwege een afgezette weg, bij de GGD vaccinatie locatie terecht...
na ja,
het was onze laatste dag in wat verder een topvakantietje was met het mooiste weer, een super accommodatie, bedden waar we als een os op sliepen, en vandaag (vrijdag) dus weer naar huis. Toedeloe!
na ja,
het was onze laatste dag in wat verder een topvakantietje was met het mooiste weer, een super accommodatie, bedden waar we als een os op sliepen, en vandaag (vrijdag) dus weer naar huis. Toedeloe!