Dwarsweg, Lochem, zondag 3 februari 2019

Er was dus nog best wel wat sneeuw gevallen begin februari en hierboven een foto van wat men weer eens aangericht heeft met het kappen van bomen, het hele tweede pleintje is een kaalslag geworden door de willekeur van de tuinman (die het hout wel wil hebben) en iemand die twee huizen verderop woont en mijn exemplaar van Peter Wohlleben's Het Verborgen Leven van Bomen wel een half jaar in huis gehad heeft, maar het nooit heeft gelezen, terwijl hij ook de eigenaar is van het bos achter mijn huis..... 
toevallig publiceerde ik vandaag in de daily een gedicht van Dane Rudhyar over een gekapte boom:
​
THE CHANT OF THE TREE-SOUL
They have cut me.
They have butchered me, the men!
They dragged me like fools
athwart my home, my sunlighted home.
All my brothers bowed their branches
and wept .... because they knew.
They have torn the grove.
They have killed all shadows, all silences;
and they dragged me amidst the hiccoughs
of their beast, the machine,
spitting at me, the bound one, the tormented!
They have thrown me into the stream
and I have drifted and rotted for days
tossed by waves, lacerated by rocks,
till now all is dark, dark and wet,
and memory is gone ... all memories.
We have stopped. I hear the men talking.
It is here .. Soon all will be ended.
I hear the shrieking of the mills.
the poor wooden souls that shriek
because they fear to die.
I shall not cry ... I shall be brave;
for I know ... I know that yonder,
far amid the plains, little children sob
because they are cold and shelterless.
Oh! What a beautiful home my body,
my torn body, will make for them!​

We gaan linksaf de Dwarsweg in.
Onder een strakblauwe hemel, en het was nog niet zo laat, uurtje of half elf of zo. 
En dat is in die zin relevant, dat ik speciaal niet het mountaincross-bospaadje in gegaan was om mountainbikers te mijden op deze zondag, 
maar oh wat had ik een last tijdens deze wandeling van telkens opnieuw groepjes mountainbikers op deze zandweg. Ameen heeft namelijk de rare neiging precies voor hun fietsen te gaan lopen als je niet oppast. Gelukkig luistert ze wel goed en blijft dan wel telkens even langs de kant met mij, maar ik moet wel telkens in de gaten houden of er achter mij niet weer zo'n lastig groepje fietsers aankomt. 
Zo'n bord met Alleen Bestemmingsverkeer helpt ook niet tegen die fietsers, bleek wel:-)
Normaal ga ik dit bospaadje in maar vandaag ging ik alleen maar even op het hekje zitten in de zon.
Zie: de zon!  En wat is daar net weer langsgekomen? Jawel, een groepje mountainbikers.
Uitzicht naar links                                                                     ------------- Uitzicht naar rechts.
We waren aan het eind van de weg omgekeerd en hier zit ik weer op het paaltje met Ameen aan mijn voeten:-)
De zoveelste groep mountainbikers (zo veel heb ik er hier op zondag nog nooit gezien).
Er passeert een voorbijganger.                               
Het renfestijn begint weer.
Hier komt Ameen weer hard teruggerend en .......................................zie je die zwarte plek in het midden van de weg? Dat was een hond die er eens even bij ging liggen en bleef liggen toen hij Ameen zag, zijn baasje was me al lang gepasseerd...
En nadat we hem gepasseerd hadden                                 jawel, weer mountanbikers waarbij ik Ameen even vast moest houden.
En dan zijn we bijna terug, Dit huis is weliswaar te koop maar het mijne ook en dat ligt veel mooier en super privé met een bos erachter en is bovendien goedkoper:-)  Ik moet het nog officieel in de verkoop zetten hoor, ben mijn kantoor boven eerst aan het schilderen (vandaar dat ik zo laat ben met al die wandelverslagen...)
Jeetje, wat die tweede video betreft, ik heb net mijn bed veranderd zodat ik al een paar dagen met het hoofd naar het Noorden slaap maar ik ga het gauw weer veranderen nu ik deze video gehoord heb, want ik geloof dat ik er al wat van gemerkt heb.....