De duinen van Texel, donderdag 22 september 2017

We parkeerden de auto weer e-ticketvrij tegenover deze creatieve zitjes voor onze laatste maar ook mooiste wandeling op Texel.
Eerst gingen we achter de zitjes langs dit pad omhoog,
om te bemerken dat het gewoon ophield, dus moesten we terug en namen toen een pad iets meer naar rechts.
Eigenlijk zijn het maar vreemde gedrochten, die mooie paddenstoelen:-)
Ons uitzicht werd al snel super, en de rivierbedding hierboven is geen rivierbedding maar een pad omhoog en omlaag.
De korstmos geeft al weer aan hoe zuiver de lucht hier is, en met het mooie weer, was het echt genieten met die zilte lucht! Een zg. 7 sterrenwandeling zeg maar.
Ik keek mijn ogen uit.
Echt een super prachtig landschap.
In de verte komt Miss Marple aan en als ze gearriveerd is,
zetten we hier onze stoeltjes neer en zonnebaden hier wel een half uur in de heerlijke zilte schone lucht, genietend van het uitzicht, alvorens verder te gaan <foto rechts>.
Heide omgeven door korstmos.
Het is hier echt onaards mooi.
Het pad leidt ons vanzelf verder.
Langs adembenemende vergezichten, klimmend en dalend.
In combinatie met de schone lucht en het verrukkelijke weer, werden hier echt al je zintuigen gestreeld.
En geen toerist te bekennen. We zetten onze stoeltjes weer even in de zon.
Het pad wordt hierna eventjes een stuk smaller, tussen de hei door.
De wilde dieren slaan we over, we gaan rechtsaf.
Waar het uitzicht weer heel weids was.
Vogelkers, nog niet rijp.
En dan komt hier een heus bankje, wat tevens ons eindpunt is.
Het is toch niet te geloven, al die kamperfoelie in de bloei in september.
Sleedoornbessen, maar daar moet eerst de vorst overheen, tenzij je ze in de vriezer doet.
Bij deze splitsing nemen we het pad links  : we waren van rechts gekomen, maar gaan dus nu het bos in terug.
Ook hier was het mooi, maar anders.
En dat pad komt vanzelf bij de auto uit. Oorspronkelijk waren we van plan eerst nog een andere wandeling op Texel te doen maar toen besloot ik plotsklaps dat ik beter voor de files door Amsterdam kon zijn (hetgeen niet lukte...:-) , en gingen we naar de boot. Die was net weggevaren en we moesten nog een uur wachten. En dan besluiten we nog even koffie te drinken:
We vinden één of andere biologisch-dynamischee tent NOVALIS geheten, waar het stikte van het personeel. Hoe moeilijk kan het zijn om een kopje koffie te leveren? Ga maar zitten, we brengen het wel, zeiden ze. Dynamisch als ze waren maar niet heus.. Na 20 minuten had ik nog geen koffie, dus ik liep kwaad naar binnen (ik had al betaald) en zei dat ze het konden annuleren, ik kon niet langer wachten. (En ik had zin in koffie, dat wil je niet weten). Dus dat was een absoluut minpunt na het hoogtepunt van de mooiste wandeling op Texel, een eiland dat pas een eiland is sinds 1170 lees ik wel, daarvoor zat het vast aan Noord-Holland. Ik ben hoe dan ook verliefd geworden op Texel en wil graag nog een keer terug, maar dan wel met hetzelfde mooie weer:-)


Nooit geweten dat dit nummer hieronder oorspronkelijk van Joan Baez was, ik kende het van Dire Straits.