De Reten, Achtmaal, zaterdag 3 september 2016

Op de dag van de vorige wandeling, de maandag vóór deze zaterdag, had ik Mars eindelijk uit het 12e huis gekregen en stuurde ik een mail naar de would-be-koper van de Moonlodge, dat ik van plan was de koop te ontbinden. Met als gevolg, dat ik de donderdag ervoor al bij An logeerde, om vrijdag dan de akte te tekenen waardoor in één klap de koop eindelijk rond was. Op deze zaterdag gingen we naar De Reten in Achtmaal, we parkeerden bij dit restaurantje waar de routebeschrijving van o.m. de Reten trouwens binnen te verkrijgen is. We wandelen er in eerste instantie vandaag langs en zouden er later nog terugkomen.
De route begon langs de Moersebaan.
De tamme kastanjeboom zat er al weer vol mee.
Er heerste een heel serene sfeer op die Moersebaan waar op dit vroege tijdstip op de dag verder nog niemand te bekennen was.
Er stond nog wel een grappig boerderijtje langs die Moersebaan.
Misschien trok het op niks, die Moersebaan maar ik vond het er zalig, vooral vanwege de sfeer, en .. ik was natuurlijk in optimale spirit gezien de eindelijke verkoop van de Moonlodge en het feit dat ik niet langer gegijzeld werd met mijn tijd, daaromtrent.
Het zou maar zo kunnen dat we het pad rechts ingingen, maar gezien het feit dat we hieronder nog steeds op de Moersebaan lijken te lopen zal het wel niet.
Er staat een bankje en als we verder lopen, loopt An verder en ik terug want ik had er iets laten liggen.
Bij de boerderij op de hoek slaan we linksaf waar we na een poosje gewaarschuwd worden voor koeien.
Maar de koeien liepen de andere kant uit waar een boer bezig was in de wei.
Er komt opeens verkeer langs.
Een natuuropname.
Dan gaat het weggetje naar links, langs maisvelden, bloeiende hei en ander spul.
maisvelden dus.
En uitgebloeid leverkruid. Zo te zien waren we de blauwe route aan het lopen.
De rijpe bramen smaakten hier echt overheerlijk!
Van de onvolprezen koningskaars moesten even wat bloemetjes verzameld worden.
De koeien aan de overkant vragen zich af waarom we daar nou zo'n belangstelling voor hebben.
Dan komen we een uiterst curieus bankje tegen wat uiterst curieus gedrag oproept:-)
Na dit gebed vlei ik me neer op het bankje, bekijk de koningskaars er tegenover waar ik niet bij kan vanwege een slootje ertussen en gaat An..
een versnapering halen. Rijp of niet, hij smaakte prima. Zei ze.
We gaan eens verder langs 's Heeren's wegen.
En na dit desolate stukje, nog steeds De Reten geheten,
wordt het een kleurrijke boel,
waar iemand een heleboel zaaigoed moet hebben neergestrooid.
Een doodenkele keer heeft het wel wat als de mens ingrijpt in de natuur.
Dan komen we nog een eenzame kostganger des Heren tegen in de brandende zon.
Een hartstikke leuk beest dat wel even zin had in contact.
Hij steekt zijn kop vervaarlijk over het prikkeldraad omdat er in zijn eigen wei geen sprietje groen meer te zien was. En wij lopen door en spotten nog wat koeien aan de andere kant.
Dat grappige witte spul was meen ik gewoon uitgebloeid spul maar het zag er leuk uit.
En wij wandelen van het ene soort weggetje naar het andere.
Het boomstambankje keek uit op een boerderijtje.
Het boerderijtje stond op een hoek waar we links af gaan en aan het eind van dat weggetje vinden we de tekst dat we 200 meter naar links moeten voor de koffie (om weer  bij het restaurant van het begin te komen).
Op die hoek stond ook nog een bankje van voormalige boomstammen en wij slaan een stel gade dat hun honden in het watertje hierboven uitlaat, alleen heb ik dat niet gefotografeerd; dus ik vertel het er maar even bij:-)
Als we verder lopen komen we zoals je ziet nog langs een appelboom.
Bij het restaurant was flink wat toeristische activiteit gaande.
Aan het plafond van het terras hingen allemaal theekopjes van vroeger.
En mijn kaaspannekoek smaakte driehonderd keer lekkerder door er stukjes van de zelfgeplukte appel overheen te doen.

Opera tijdens een andere lunch: