De Tongerense Heide, maandag 25 januari 2021

Dit is het vervolg op "Naar de Tongerense Heide" (klik hier).  We parkeerden op de oranjeweg ter hoogte van het eindpunt van die vorige wandeling. 
Het was nu nog maar 2 graden boven nul. (tussen 10.30- en 11.00 uur in de ochtend). 
Maar de zon scheen!
En die bleef schijnen. 
Hier ligt water dat nog flink bevroren is. 
Kijk maar.
Dan komt er een eerste bankje met een wijds uitzicht over de Grote Stille Heide. Het was hier vandaag knap sereen, want er waren zeker in het begin vrijwel geen andere wandelaars of herrieschoppers. 
Amy zal wel honger hebben gehad want ze had nog niet ontbeten, ze lustte haar brokjes niet. 
Dan komen we bij de Langeweg waar je volgens mij ook kunt parkeren (wat we wellicht morgen doen). 
En potjandorie zeg, het heet hier Koninklijke Houtvesterij Het Loo en niks geen Tongerense Heide, maar
toch verdenk ik de hei links van het bos ervan de Tongerense Heide te zijn:-)
We wandelen eens verder. 
Een bult op. 
Rechts een grote wal. 
Dit is een markeerpaaltje Het Loo, edoch, 
Dit kan het Loo niet zijn want we komen een bankje tegen en die zijn nooit van het Loo, die doen niet aan bankjes. 
Na een verrukkelijk zommebad, passeerde er weer eens een mountainbiker, de eerste persoon die we in de serene stilte tegenkwamen en toen ik tegen hem zei dat het hier voor wandelaars was, zei hij: "dat maak ik zelf wel uit" waarop ik natuurlijk wederom narrig werd. 
M1 besluit vervolgens naar beneden te gaan en de hele hei rond te lopen, nou ja, dit eerste stuk dan, en ik besluit terug te gaan over het ruiterpad (en niet het fietspad). 
Aldus gezegd en gedaan hebbende, 
Kom ik weer bij het hekje naar de Langeweg,
en doorlopende zie ik dat het ijs gesmolten is. 
En ook de mij passerende mountainbikers zijn in overtreding maar wijs geworden, zeg ik dit keer maar niks meer. 
M1 en ik bleken ongeveer rond dezelfde tijd terug te zijn, zij in sneltreintempo, dat wel, en ik in schilpaddentempo, dat dus ook wel:-)