De Groote Peel, Ospel, woensdag 22 januari 2020

Als je in de tomtom Moostdijk 15 in Ospel invoert, kom je vanzelf bij de Parking van Nationaal Park de Groote Peel.
In de daily van vandaag had ik het over een minimalistische dag, koel, kil, afstandelijk. Nou, koel was het zeker, het was gewoon koud, en de lucht was zo grauw als maar kon. 
Fietsers zijn hier niet welkom.
Maar rolstoelgebruikers waarschijnlijk wel want daar was het pad geschikt voor. Links (rechterfoto) een bordje "Grens tussen heden en verleden", mogelijk omdat de natuur aan de linkerkant onaangetast was, en rechtdoor en rechts gecultiveerd.
Nou, wat die vogels betreft, dat was dan het heel minimalistische deel, we hebben er nauwelijks één gezien, al zag Miss Marple helemaal aan het eind van de wandeling nog wel een aalscholver. Wandelaars hebben we des te meer gezien. 
De Groote Peel is een enorm gebied, we hebben eigenlijk alleen maar het rechthoekje aan de onderlinkerkant van beide kaarten gehad. 
Het stalen monument rechts was ter ere van omgekomen vliegeniers hier in de Groote Peel ten tijde van WOII.
Een bouwsel voor uitzicht over het water.
En na dit levenloze meertje kwamen we bankje nummer één tegen. 
We wandelen eens verder, achtervolgd door een grappig hondje.
                                                                                                                  Bankjes nummer twee en drie. (Sloegen we over hoor).
Maar hier keken de bankjes dus op uit.
Staatsbosbeheer had het er over op het bordje dat ze vleermuizen mystiek vonden. Hierboven hun winterverblijf.
Hier kun je het grondwaterpeil aflezen.
Doorwandelend is dit het uitzicht links, best mooi hoor.
De aftakking naar links leidt naar een vogelkijkhutje.
Uitzicht uit het raampje in het midden                                   &                    uitzicht uit het raampje rechts.
De eend rechtsboven op de foto rechts is een Wilde Eend: volgens Miss Marple is dat tegenwoordig een bedreigde diersoort. De bedreiging bestaat dan voornamelijk uit het feit dat er op gejaagd mag worden. De Vogelbescherming Nederland probeert de Wilde Eend van de jachtlijst af te krijgen: klik hier. Ook al omdat ze 20% minder voorkomen dan in 1990.  Vanuit het vogelkijkhutje was er zelfs geen één te zien. 
We wandelen eens verder en komen zoals we wel vaker gezien hadden op voormalige veengrond, dode berkenstaken tegen, heel fotogeniek. Als mijn camera met dit grauwe weer tenminste eens wat fotogenieker te werk zou gaan. 
Dode                                                                                                      &          nog levende berkenstammen.
En een mix:-)
Een eenzame staak.
We wandelen eens verder.
Dode berkenkunst                                                                       &                dan komt er iets aparts in beeld:
Te weten een mooi stel berkenstaken op een rij, met zelfs een bouwsel ervoor om het beter te bekijken, want:
Ene kunstenaar Dirk Verberne vond ze kennelijk ook mooi en bouwde er nog wat stapeltjes berk ter weerszijden van om een kunstzinnig reliëf te creëren. 
Dan komt bankje nummer vier,                                                                       met dit uitzicht.
Uitzicht van het bankje links,                                                                              uitzicht van het bankje rechts.
Inderdaad, het was hier een drukte van belang. De drie mensen kwetteren heel wat weg in onvervalst Brabants, en kijken verder niet op of om, ze zien dus niks. De eenzame wandelaar rechts kijkt ook nergens naar. Er lopen ook nog drie wandelaarsters voor hem, die eveneens aan het kwetteren waren. En achter de drie kwetteraarsters links komt wederom een man alleen, die niet alleen niet op of om kijkt, maar alleen maar op zijn smartphone.... nou vraag ik je...
Als al die sportievelingen verder gewandeld zijn, gaan we ook maar eens verder.
Er komt wat kleur in het landschap, heel mooi. 
Bankje nummer vijf en kunstzinnig bankje nummer zes komen in beeld (sloegen we over maar we gaan hier wel links af).
                                                                                                                     En zo zag dat pad naar links er vervolgens uit.
Er komt weer ietwat kleur in de uitzichten.
En dan dient zich in de hoek maar zo een plaggenhut aan. Als ik zo kijk naar alle bouwsels die Staatsbosbeheer hier aanlegt, vermoed ik dat het aan nagebouwde plaggenhut is. 
En dan komt bankje nummer zeven er al weer aan, al die bankjes zijn in ieder geval een complimentje waard.
                                                                                                                       Er komt weer een bouwsel in zicht.
Aankondiging van een nieuw bouwsel: een nieuwe uitkijktoren.                     En zullen we dit dan maar bankje acht noemen?
Op de kruising gaan we links af.
                                                                                                                   Bankje nummer negen is weer een soort kunstig ding.
Rechts een Eik                                                                                                   en links een Vliegden.
                                                                                                          Er komen weer wat Groote geiten hier in de Groote Peel in beeld.
De foto rechts had ik net zo goed kunnen verwijderen, maar ik probeerde lichtelijk bloeiende net aangeplante heideplantjes in beeld te krijgen, die hoorden bij de Peelboerderij.
En terug bij de parking kun je wel zien hoe druk het zelfs op zo'n grauwe dag als vandaag is hier.

Mw. Appeltaart stuurde de volgende engelstalige video in: