Landgoed De Belten, oftewel, de Vordense Heuvelrug, Vorden, donderdag 31 oktober 2019

Een week nadat we het pinetum bezocht hadden, parkeerden we wederom op de P van het Pinetum maar gingen toen vanaf daar meteen dit weggetje in, verboden voor fietsers en toegankelijk voor slanke lieden... 
En zien weer roze koekoeksbloem.
Het was wederom schitterend en zonnig wandelweer.
Al snel kwamen er allerlei heuvels in zicht. 
Slecht te zien op de foto's maar hier moesten we al weer klimmen. Zeg maar.
En het bleef klimmen en dalen.
Hier kun je de heuvels wat beter zien.
Mogelijk eekhoorntjesbrood maar daarvoor met je de onderkant bekijken en bovendien vind ik eekhoorntjesbrood toch niet lekker.
We gaan eens verder over de zonovergoten heuvels die de natuur prachtig deed oplichten, de zon dan.
Het zou zo een waterverfschilderij kunnen zijn.
En dan zien we heel veel mos, 
ook schitterend om te zien.
Het blijkt dat er al flink wat mensen vergiftigd zijn door paddenstoelen deze maand, vooral buitenlanders, lazen we wel in de krant.
Een flinke stronk.
En rechts weer flinke heuvels.
Ik heb eens gegoogled op "spons" en paddenstoel, en toen bleek de Grote Sponszwam de naam te zijn voor dit sponzige geheel, dat zoals ik al vermoedde, wel degelijk eetbaar is: je moet het in plakken snijden en dan enorm goed schoonmaken, wassen en weer drogen etc.  Pasta met sponszwam. Wilde stoofschotel met sponszwam.
Onze heuvelwandeling komt uit op de Beltenweg.
Maar daar konden we meteen rechtdoor het volgende bos in. 
Iets minder heuvelig, dat wel.
Wat dan wel weer lekkerder loopt maar minder fraai is om te zien. 
                                                                                                                                       Ah, le Soleil!
We treffen nog één exemplaar van de bekende kabouterpaddenstoel aan.
En weer mooi mos langs het pad.
We wandelen eens verder door de zonnige herfst.
En dan komt er een hekje waar we weer op de Beltenweg komen en dan rechtsaf gaan.
Gesloten voor fietsers: is het eerstvolgende pad linksaf, dat we inslaan.
Het bleek een minder heuvelig landschap te zijn en behoorlijk veel sneller dan de heenweg.
Kijk, daar is het huis met het stuk hei er tegenover (links in beeld, min of meer dan) waar we wel geboren hadden willen worden.
En weer een sponszwam die er echter al wat overjarig uit zag.
Rechtsaf terug, en
tot slot treffen we twee heel merkwaardige opschriften: aan de ene kant staat er S. Lochem en aan de andere kant van de steen S. Zutphen, was me nog nooit eerder opgevallen. Maar het idiote is, we zijn hier in Vorden... rara hoe kan dat? Waarop Ingeborg met het verlossende antwoord kwam: De heer Ben de Graaf schrijft over deze paal in Land van Lochem 2008 nr. 3: "Op de weg naar het landhuis Belten rechts van de weg ziet u een lange zuil staan. Dit is de zogenaamde grens- of marken steen. De huidige eigenaar, weet dat de steen hier ooit is geplaatst door dokter Hertz. De steen heeft bij het Muldershuis gestaan, vlakbij de Wildenborchse molen, hier lag ooit de markengrens tussen Lochem en Zutphen. Deze grens is nu nog steeds dezelfde maar nu van Vorden. Wildenborch behoorde voor 1795 deels tot het Schoutambt Lochem en deels tot Zutphen, tot 1797 onder Lochem en van 1817 tot het Vordense schoutambt."
Het is niet helemaal zeker, maar de S in het opschrift staat waarschijnlijk voor Schoutambt. Aan de andere zijde van de paal is S=ZUTPHEN ingehakt.

Er zijn mensen die deze muziek op hebben als ze geopereerd worden: