De Witten, Dalerveen (Drenthe), zondag 2 mei 2021

Mien Moa is inmiddels naor Drenthe verhuusd (ik heb net de beentjes van Sint Hildegarde gezien, een film met Herman Finkers, dan goa je vanzelf plat proaten), en we parkeerden op ong 3.5. km van haar huus in Dalerveen op de Oranjestraat nummer 75.
Zevenblad te over hier, het was dat ik geen zin had om te bukken, en bovendien had ik mijn soepmachine niet bij me, maar zevenblad kun je ook goed drogen en dan verpulveren en voor de winter bewaren, het is dan echt een heerlijk kruid! Vroeger was het het soldatenkruid, klik hier. 
We wandelen eens verder.  (De kapper komt dinsdag aan huis.. :-) 
Soepgroente zat hier en                         van deze plant ertussen wilde moeders graag weten wat dat was, en ik wist het ook niet. 
Het was prima wandelweer en zo nu en dan kwam de zon ook lekker door.
Dan komen we er achter hoe het hier heet.
En ondanks het feit dat het gebied hier van Staatsbosbeheer was waar je meestal geen bankjes aantreft maar alleen omgekapte gezonde dikke bomen....... troffen we hier tot onze vreugde geen omgekapte bomen (zeker te dun, die berken), maar wel een bankje!
Moeders blijkt een voorliefde voor de betula pendula te hebben. 
Dat is dus gewoon een berk. 
Zelf heb ik een voorliefde voor mos (en naaldbomen, maar die waren hier niet of nauwelijks) (of niet).
Nu begint de zon wel goed door te komen. 
                                                                                                                                Een Drentse Kei uit de ijstijd. 
Nu is dit een hoogveen natuurgebiedje maar dat wisten we hier nog niet, en moeders vond het er zo afgeplagd en vreemd uitzien dat ze wel vond dat er een bordje had mogen staan met uitleg. 
Dus ik zei zo, al keuvelend op het bankje hier, dat ik er melding van zou maken. 
Niet dat ook maar één of andere instantie dit leest, Staatsbosbeheer heeft al lang afgehaakt:-) 
Dan denk je: "goh, leuk, een watertje..."
maar het bleek de ijsbaan te zijn, opgericht op 21-1-1931, met de Zon op 0 graden Waterman. (Altijd als ik jarig ben als Waterman is het inderdaad retekoud). En er staat een informatiebord over de hoogveenwerkers vroeger die uit Brabant gekomen waren. 
                                                                            Zoals hier staat te lezen.
Dan wordt het tijd om eens een lekker uit de wind te zonnebaden.
En potjandorie, die camera zet wederom ongevraagd de datum van morgen erop. En we komen langs het Dalerpeelse kerkhofje.
En dan is daar de auto weer, met daarachter een schuulhokje. 's Avonds kreeg ik bie mien zuuster soep met harstikku veul zevenblad en brandnetel want die had ze in overvloed in haar iegenste bos stoan. Het was onmeunig lekker. 
En dan heb't wie hier nog een liedje waar je onmeunig vrolijk van wordt!