De Haarweg, Ruurlo

​Kijk, moeders heeft het huis te koop staan (klik op het plaatje als je het op Funda wilt zien) , en hier tuurt ze naar weer een bende bomen die gekapt zijn.  Staatsbosbeheer blijft maar hout kappen en verkopen en dan willen ze ook nog parkeergeld gaan heffen in de toekomst op de Veluwe, voor wandelaars.  Het enige dat voor niets opgaat is de Zon en dat geldt in Nederland helemaal, want zo gauw er geld geroken wordt, wordt men inhalig. 
Hoe dan ook kon dit wel eens mijn laatste wandeling in Ruurlo zijn, want eind van de maand verhuist moeders al naar het buitenland. (Nou ja, buitenland, naar Drenthe:-)
Daarom had ik dit paadje aan de Haarweg gekozen, omdat ik daar in het begin ooit eens een prachtige herfstwandeling maakte, vol bonte kleuren toen. 
En je ziet het er niet aan af, aan de foto's dan, maar ook vandaag was het hier heel mooi. 
Het bleek wel een mountainbike pad te zijn met wat klimmen en dalen, maar gelukkig hebben we niemand van die testosteron balletjes gezien. 
Op zich was het lekker wandelweer, maar de zon liet zich niet zien, zelfs niet tegen betaling. (:-)
We nemen voor de terugweg een wandelpad voor mensen, niet voor mountainbikers, maar we zijn ook geen mensen, of honden, of reeen, of wolven of zo tegengekomen. 
We lopen eens verder.
Bankjes staan hier niet hoor, (het is per slot van Staatsbosbeheer, die doen daar ook nauwelijks aan). 
En dit was wel een mooi gezicht maar ook niet bepaald uitnodigend als bankje (en nat, trouwens). 
Dus we wandelen eens verder.
Mountainbikers wordt dan nog even verteld dat er een gevaarlijke kruising op komst is.... het mocht wat, een landweggetje waar nauwelijks verkeer is... 
Dit soepje hieronder ga ik maken, ik heb alle ingrediënten in huis toevallig behalve daslook maar ook zonder daslook is het een zuiverend lentesoepje las ik wel.