De Bergvennen, Lattrop-Brecklenkamp, maandag 30 december 2019

We lieten de auto voor wat het was vandaag, en gingen onder een mooi zonnetje (maar het was nog best wel koud) de Bergvennenweg op, naar rechts, richting de Bergvennen. Dit alles in een sportieve bui want de Maan stond in Waterman en had vierkant Mars gestaan om 11.22 uur (het leek daarna net of die de hele middag erna ook nog werkte, het was ergerlijk in het land namelijk, met vuurwerk links en rechts. Gelukkig hier niet zo veel.
We lopen duidelijk richting het Noorden, met de zon in de rug.
Het eerste ven komt al snel in zicht.
Het pad naar rechts eindigde echter al snel met een muur met alleen kijkgaten.
Genomen door zo'n kijkgat.                                                                 Dan gaan we maar weer terug naar de weg.
Dus dan wandelen we maar langs het ven op de weg. Waarom het trouwens de BERGvennen zijn, vraagteken, het landschap is hier zo plat als een dubbeltje.
Er staan veel jonge berken voor dit ven.
Maar verder ziet het er wel mooi uit. 
Dan verdwijnt het ven.
Er komt een vliegden in beeld.                                                                 En dan een wandelpad ingang naar de bergvennen.
Maar eerst pak ik nog even een bankje mee.
Om daarna het wandelpad in te draaen. Vanaf dat punt "U bevindt zich hier" volgden we hierna de rode wandeling om vervolgens langs de groene rechte lijn beneden naar Duitsland te lopen, waarna we onder de foto weer naar links gingen en toen naar rechts naar de camping.
Dat oude bos zouden we inderdaad nog tegenkomen, maar de zeer zeldzame waterlobelia die hier groeit niet, die bloeit dan ook in de zomer.
Die Twentse boeren trekken zich van God nog Gebod iets aan dus mooi dat we wel een fietser tegenkwamen, toegegeven, maar eentje, maar toch.
De hei, maar dat was wel kwetsbaar gebied volgens het bordje en of we het maar niet wilden betreden.
Het pad vervolgt door de heidevelden. 
                                                                                                                             En dan komt er links weer een ven in zicht.
                                                                              Het is hier dus echt wel heel mooi.
Dit is nog wel steeds hetzelfde ven links.
En na deze prachtige jeneverbesstruik (zonder besjes) komt er nu ook rechts een ven in beeld.
Dan komt er een jeneverbesstruik tjokvol onrijpe besjes in beeld. 
En dan een prachtig ven rechts.
                                                                                                                                       En zowaar een eerste bankje!
Het bankje stond aan de voet van een indrukwekkend boomwortelgestel.
Aan de overkant van het ven strijkt een reiger neer.
De familie die het bankje schonk: bedankt, want we zaten er heerlijk in de zon mijmerend dat het Leven Goed was.
                                                                                                            Een stuk antiek, gemaakt van hout door Meester Weer & Wind.
                                                                                                                     Bij de bocht gaan we rechtsaf.
En tussen de heidevelden dient zich het volgende bankje in de zon aan. Let op hoe je nog vaag een bordje ervoor zet (bij het ven) dat het hier weer om kwetsbaar gebied gaat en dat je het hier dan niet mag betreden, want... 
even later kwam er maar zo een jager vandaan. Hoezo Maan vierkant Mars.
Dan betreden we het Oude Bos met de Grove Dennen.
En dan komen er nog een hele bende jagers aan. Miss Marple was zeer ontsteld en besloot ter plekke die avond nog een donatie te doen aan haar vriendin Saskia, die jagers met succes voor de rechter sleept. 
En ik kom een jeneverbesstruik met rijpe besjes tegen, niet alleen lekker bij wild... maar ook bij de zuurkool die we die avond op het menu hadden staan. Met een vegetarische rookworst:-) 
We wandelen eens verder.
De laatste jeneverbesstruik had wederom geen besjes, noch rijp, noch onrijp. 
Het moet gezegd, de zon deed aardig zijn best vandaag.
Bosrommel en dan volgt er een recht toe recht aan pad. 
En wederom een bankje, precies in de zon.
Daarna wandelen we eens verder richting het Zuiden.
In de verte zien we links huizen, en die blijken al in de outskirts van Nordhorn te staan.  Op de hoek lezen we dat we rechtsaf gaand de gemeente Dinkelland betreden. 
Maar rechts bevindt zich Duitsland dus we zijn hier heel leuk, net op de grens.
We gingen dus rechtsaf, op de paddenstoel links richting Bergvennen.
Rechts nog een kwetsbaar ven, waar je dus niet in mag.
Dan doemt de achterkant van de camping op.
We slaan rechtsaf de Bergvennenweg in en na een paar honderd meter doemt daar de ingang van de camping op, die trouwens te koop staat, nog geen 1,5 miljoen, valt best mee toch?
Daarvoor waren we hier maar in de omgeving wordt wel degelijk geknald.  En hier ons huisje.
De binnenkant was best smaakvol gestyled, alleen hadden we er natuurlijk al weer een bende van gemaakt.

Pittige pastinaaksoep

Toen was het tijd voor een soepje: een pittige pastinaaksoep die echt lekker was, maar dat komt omdat ik zo'n verspakket had gekocht met alle ingrediënten er in, het recept: 
*fruit 1 grote gesneden ui en 2 knoflooktenen aan en 
*snijd 4 pastinaken tot stukjes die je even meefruit,
*van 1,5 liter water en maar liefst drie bouillonblokjes maak je bouillon waarna je de gefruite groenten er aan toevoegt,
*voeg ook toe: 1 rode peper extra long (het recept zegt: verwijder de zaadlijsten maar dat deed ik natuurlijk mooi niet).
*1 grote in ringen gesneden prei, peterselie en op het laatst drie grote tomaten.
Als het kookt uitzetten.
(Het recept zegt: 15-20 minuten laten pruttelen en dan met de staafmixer erdoor).
Maar ik deed het daarna gewoon in de soepmachine.

Daarna deden we nog een uitbuikwandelingetje bij ondergaande zon op het park zelf.
Verder dan dit uitzicht op drie safaritenten kwam ik niet.