Bergeyk 3: De Keersop en het kapelletje in Westerhoven, alsmede de kerk in Weebosch, dinsdag 10 mei 2016
Mercurius liep hartstikke retrograde, dat was erg evident. We moesten flink omrijden vanwege wegwerkzaamheden en waar precies weet ik al niet meer, vermoedelijk in de buurt van Westerhoven gezien dit kaartje, en vermoedelijk ligt dat weer in de buurt van Bergeyk:-)
We parkeren langs de kant van de weg bij een stel Blonde Aquitainen, nog niet in de gaten hebbende dat het kapelletje iets verderop een heusche parking er achter had liggen.
Het kapelletje stond tussen die bomen, en een parking was niet in zicht zoals je ziet.
En dan komt het schattige kapelletje in zicht.
Deze waterput zou genezend water bevatten, toen we hier na de wandeling terug kwamen en het drukker werd, zag ik twee mensen op de knieën diep buigen om er water uit te halen:-)
Er hing een heel lieflijke energie in het kapelletje.
Terwijl de Aquitainers zijn komen oppassen op mijn autootje, gaan wij vervolgens langs de Keersop aan de wandel.
We liepen tussen de koeien door, deze goedige koe passeerden we rakelings.
Dan gaan we door het hekje naar koeievrij gebied.
We komen weer over de Keersop, foto naar links, foto naar rechts.
Deze foto is de achtergrondfoto van deze pagina geworden. Smeerwortel vind je meestal wel daar waar water is. De wortels zijn echter hartstikke lastig uit te graven (niet dat ik het probeerde vandaag:-)
Na het brandnetelrijke stuk komen we maar zo een bankje tegen!!
Het hekje markeerde het einde van het pad , waar trouwens ook elk jaar een processie gehouden werd naar het kapelletje, een echt heilig pad dus. We gaan terug.
We gaan terug naar het kapelletje en de bomen erachter.
2. Weebosch
Op de terugweg komen we langs een foeilelijke kerk, waarvan de deur echter wel maar zo open was. Het was 17.10 uur zie ik wel op de klok. Wij naar binnen voor een supermeditatie!
Van binnen viel de kerk geloof ik wel mee qua lelijkheid, de energie was er hoe dan ook goed.
Een relikwie, zullen we maar zeggen, en rechts een vis. Zullen we maar zeggen.
Kennelijk was ik nog onder de indruk van het graf erboven want de Lourdes grot moest natuurlijk grot heten en geen graf, alhoewel er voldoende graven in het aanzicht ervan stonden.
De grot leek wel wat op een Belgische Lourdes grot.
Emem was zwaar onder de indruk van dit heilige poppetje, die ik al kende van Belgische "Lourdesgrotten", dus ik was nogal blasé erover. We keren maar eens terug naar het hutje.