Ruedenburgruïne Arnsberg, woensdag 28 september 2016

's Ochtends waren we dus naar de Schlossruine geweest, waar de achtergrondfoto nog genomen werd (door Emtwee bovenop de kasteelmuur),  s'middags gingen we naar de Burgruïne, op de hellingen van Arnsberg.
Er is overigens geen fatsoenlijke bewegwijzering er naar toe. Het duurde dan ook enkele rondtoertjes voor we onze kaart zo geïnterpreteerd hadden dat we de wandeling naar de Burg (ruïne) begonnen. We konden meteen lekker stijgen.
Maar bovenaan de heuvel konden we op stichtelijke wijze het door het hotel meegeleverde lunchpakketje oppeuzelen.
Na de lunch klimmen we verder.
We blijken op een Kruisweg te zijn beland.
Zoooooo Vissentijdperk, dat in beeld brengen van vooral het LIJDEN van Christus.
Dus persoonlijk heb ik geen enkele belangstelling meer voor die kruisbeelden.
Nog zo'n beeld.
We beginnen al aardig over Arnsberg uit te kijken en bij de kruising gaan we linksaf.
Alwaar trouwens een picknickbankje staat, maar die slaan we over want...
de kerk die we al hadden zien liggen op de heuvels vanaf Schloss Arnsberg, de ruïne, komt in beeld.
En op dit hoge punt hebben we een prachtig uitzicht over Arnsberg.
De kerk zat dicht, en te zien aan de niet onderhouden staat van het groen er om heen, wordt hij ook niet meer veel gebruikt. Stel je voor dat je elke zondag zo'n wandelklim zou moeten maken om naar de kerk te gaan!
Dus pauzeren we maar even op het bankje ernaast, en kon Emtwee mooi even in het zonnetje slapen na al die vermoeienissen:-)
De ruïne blijkt nog een naam te hebben ook, zien we als we voor het eerst een bordje tegenkomen.
Het pad er naar toe is weer een lekkere klim.
Best zwaar hoor, ik begin achterop te lopen:-)
En dan zien we al ruine-stenen langs het pad.
De poort - ruïne.
Het ging om een poort voor ruiters, dus vroeger kwamen hier paarden doorheen.
Er was dan ook niets te merken van enige bijzondere energie, zelfs niet bij de cirkel hierboven.
Waarbij het trouwens om een waterput ging. Even verderop staat een bankje op het hoogste punt van de berg.
We lopen eens wat rond op die berg.
Rechts is de oude wijngaard van Schloss Arnsberg te zien en de bomen waar wij eerder die dag onder liepen. En ja, er staat een ENORME zendmast op dat Schloss, die ik in de foto's van de vorige wandeling niet liet zien.
Emtwee was weer even aan een slaapjespauze toe, reden dat we even van het bankje gebruik maakten:-)
Dan gaan we verder langs de ruïne om de rest te bekijken.
Om de hoek is de plek van de voormalige kapel.
 Er was absoluut niets van enige energie van vroeger te bemerken. Zeker weggebombardeerd in de oorlog (we lazen dat de Burcht toen gebombardeerd is).
De voormalige zijtoren.
Voor de terugweg vinden we een grappig klein paadje naar beneden, de berg af.
Het was echter wel een officiële wandelroute.
Die uitkomt op het paadje dat we naar boven namen. Terug op de helling eronder is een bankje zodat Emtwee weer even kon uitrusten:-)
Er zijn ook grazers op die helling.
Het was de helling waar de kerk staat, en waar we op de heenweg van links kwamen van ons nieuwe standpunt gezien, besluiten we nu rechts af te dalen naar beneden.
Op de volgende helling gaan we links af en fotograferen een valk die met zijn maaltje bezig is (er was een man bij hoor:-)
Aan de overkant van de wei rechts bespeuren we een bankje maar we hadden geen zin om daarvoor helemaal de wei over te steken dus lopen we gewoon door.
Het lijkt wel alsof we de bewoonde wereld inkomen. Dit paadje bleek parallel te lopen met de weg er links achter,
waar we nu terug (de andere kant) op moeten om de lokatie van de auto te vinden.
Het was een architectonisch erg interessant weggetje.
Prachtig, al die wortelstructuren.
250 jaar oud dus, die Eik en dat bordje met Jezus erop.
Gelukkig, de auto staat er nog. Onderweg terug naar Neheim nemen we de binnendoorroute weer en stoppen even bij een kerk.
Die een erg leuk bord had staan, maar de kerk zat dicht.
Terug naar het hotel voor koffie. Inmiddels hadden we ontdekt dat we achter het hotel langs naar de Moehne konden lopen alwaar we een gast zien die aan het flyfishen is.
Ach ja, het was wel aardig die Moehne maar we waren allemaal autowegen vlak bij.
Op het kaartje kun je de bebouwing (roze) en de wegen (geel) zien langs de  Moehne (blauw).
Dan ontmoet Emtwee een andere hond en wij de eigenaresse. Die vertelde ons dat we eindeloos langs de Moehne konden wandelen en aangezien twee gasten uit het hotel ook uit NL ons hadden verteld hoe mooi het wel niet was, besloten we die wandeling de volgende middag te gaan doen. Nou, dat hebben we geweten. Maar eerst gaan we de volgende dag een klooster in Oelinghausen bezoeken.

Kiemen

Foto
Mevrouw Ooit Appeltaart stuurde met trots haar ontkiemde alfafa op maar ik snapte niets van haar verhaal over  hoe ze dat deed. Dus stuurde ze de link op.

5 jaar geleden in de Ruedenburg ruïne: