Langs de Berkel in Almen, zaterdag 4 april 2020

We parkeerden in de buurt van het schooltje van Almen, we waren uiteraard met twee auto's gekomen, dat snap je, want anders zouden we 20 cm van elkaar hebben gezeten. 
Het nostalgische dorpsschooltje waar Emeen les heeft gegeven staat naast de kerk, is het niet enig? Ik heb ook twee jaar op zo''n soort schooltje gezeten voor ik naar de Montessori school ging waar ik nog steeds dankbaar voor ben. Nu ben ik nogal Watermannerig en dat soort lieden zijn geknipt voor het individuele onderwijs van het Montessori systeem, terwijl je Vissenachtige types (op cusp 3 of zo) beter naar de Vrije School kunt sturen en mensen met Saturnus in 3 of Steenbok-achtige types beter naar het reguliere onderwijs. 
Almen heeft tegenwoordig een Staring Museum, gelegen naast het terras van het aan de overzijde gelegen restaurant/hotel De Hoofdige Boer in Almen, uiteraard gesloten vandaag.
We begonnen met een stuk over de weg te wandelen dus. 
En dan vliegt er iets in de lucht, en het was geen vliegtuig.
Emeen duikt aan de overzijde een parallel paadje in, maar ik bleef op de weg.
Op het kruispunt staat een picknickbankje: er is een onbekende figuur die altijd voor verse plantjes of bloemen op de tafel hier zorgt, en vandaag lag er ook een soort poster.
We hebben hier uitzicht over de Berkel waar we langs zullen gaan wandelen.
De brug dus over en dan het paadje naar beneden nemen.
Het heet tegenwoordig officieel Natuurgebied Berkel Almen en dan komt Dikke Bertha op de duikplank in beeld.
Emeen wist te vertellen dat ze echt Dikke Bertha heette.
Het pad loopt in principe direct langs de oever van de rivier.
Er komt een bankje in de zon aan.
Amy heeft warme belangstelling voor een drijvend blad over de Berkel. Alles wat beweegt is natuurlijk interessant.

Landgoed 't Have

We gaan een hekje door en lezen dat het hier heel pretentieus Landgoed 't Have heet.
Veel kruiden en bloemetjes zijn er nog niet.                                            Wel komen er wilde ganzen in beeld.
Er zwemmen er ook wat van in het water en links zien we een groepje meerkoetjes aan de wandel.
Tijd om Amy weer aan de lijn te doen, ik denk dat we inmiddels weer op een bankje zaten met Amy aan de lijn die wetend dat ze toch niet verder komt, het groepje wandelende meerkoetjes in de verte met grote belangstelling gade slaat.
Dan zijn de meerkoetjes te water en wij wandelen eens verder.
Nog meer ganzen en aan de overkant wat bootjes, die werkeloos aan de kant lagen. Volgens mij liggen ze ook in "normale tijden" tamelijk werkeloos aan de kant, behalve één sloep die rondvaartjes verzorgt.
We hoorden en zagen hier trouwens ook kievitten, maar die kreeg ik niet op de camera.
We gaan weer een hekje door.
Hier zouden we misschien ook nog een keer naar links kunnen gaan langs de sloot, maar nu gaan we rechtdoor. 
En kijk toch eens hoe blauw het water is, het lijkt de Middellandse Zee wel. 
En dat komt vast door de zon en de stralend blauwe lucht.
We hebben beiden hetzelfde, eindelijk geen chemtrails en vervuilde grijzig-blauwe luchten meer maar echte blauwe luchten zoals we die als kind ook altijd zagen.
Nog meer meerkoetjes in het water.
En zowaar een groepje bomen in de verte.
Dan gaan we weer een hekje door.
En komen over een soortement bruggetje waarna er een picknickbankje in beeld komt.
Heerlijk in de zon.
Deze prachtige Eik kreeg mijn warme belangstelling, ik stond er even tegenaan voor we verder gingen over het bruggetje naar de andere oever. De Eik gaf een mega-goede energie in een prachtige atmosfeer hier. Zouden bomen nu ook merken dat de lucht zo veel opknapt zo zonder vliegtuigen en chemtrails?
In werkelijkheid is het water van de Berkel bruin, zo ken ik het ook, het zal dus de zon zijn die het zo blauw maakt, maar het stroomt hier wel eventjes lekker, een klein watervalletje zeg maar, en daarom zou onze dag ook stromen. 
Bij het volgende hekje begint een officieel hondenloslooptraject.
En dan zien we rechts op de oever een eenzame pinksterbloem, maar wel de eerste van het jaar. 
Het pad gaat even van de rivier af maar dan gaat het er weer pal langs, en Amy kan de meerkoetjes weer gadeslaan.
Even zijn we bang dat ze hier alsnog het water in plonst maar daar hoeven we helemaal niet bang voor te zijn want Amy heeft gewoon niks met water, behalve om te drinken:-)
We waren al eerder een bankje tegengekomen dat bezet was door andere wandelaars en de hoek om naar links is het bankje ook al bezet, het werd gewoon drukker met mensen dus. 
Dan gaan we het hekje uit en verlaten het pad,
Om het bankje vlak bij de auto nog even aan te doen waarna we weer naar huis gaan. Het was een heerlijke zonnige, ofschoon best lange, wandeling geweest.
's Avonds is er feest in Voorst, ik hoor een pokkeherrie met van die hoempa hoempa muziek uit de megafoon van deze rondrijdende auto schallen, die een lied over de polonaise ten gehore brengt, maar ja mensen mogen momenteel niet in polonaise vorm door de straten walsen.   Gelukkig duurde die herrie niet lang en keerde de rust alras terug.