Kasteel Zwijnsbergen, Helvoirt, maandag 14 augustus 2017*
Ik parkeerde aan de kant van de weg op de scheidslijn tussen de Nieuwekuikseweg en de Helvoirtsestraat maar ik had Helvoirtsestraat nummer 6 moeten hebben zou later blijken.
Want hier mocht ik niet eens in. Ik besloot eerst even bestemmingsverkeer te zijn want ik wilde toch wel een kiekje maken van dit kasteel, ik had niet voor niets wel 2 of 3 kilometer gereden vanaf het hotel om dit kasteel te zien, volgens het wandelkaartje dat ik meegekregen had.
De pony had me eerst al bestraffend aangekeken toen ik er aan kwam wandelen om daarna rustig verder te gaan met grazen en mij een foto van Kasteel Zwijnsbergen te laten maken. Toch grappig hoe als ik me schuldig voel door op verboden gebied te wandelen, ik prompt denk dat een pony, wie het vast worst zal wezen, bestraffend kan kijken..
Ik ga terug naar de auto en als ik 50 meter verder rijd, zie ik opeens een bordje Opengesteld staan, waarop ik prompt opnieuw langs de weg parkeerde (geen ster voor een parking, noch voor koffie, ook niet voor de scenery, en de wildpluk hield ook niet over, ik zou alleen nog een keigave Eik tegenkomen. Rust en stilte was er ook niet, ik hoorde continu de auto's van de weg, dus ik maak er 1 ster van, voor de Eik:-)
De portierswoning, en een uitzichtje op het kasteel dat er verder nou ook niet al te fraai uitzag. Wel leuk vond ik de koeien in de wei ervoor.
Het kasteel is van alle kanten afgesloten voor het publiek maar dit pad waar je wel mocht wandelen zag er toch al leuker uit. Ik was overigens een uitbuikwandeling aan het doen na het avondeten in het hotel. Het was een bloedwarme dag geweest en ook nu nog rond 7 uur 's avonds was het lekker broeierig.
De koeien waren ook aan het avondwandelen.
De reden dat ik graag kastelen opzoek is omdat er vaak nog oude bomen staan. Eén van de Eiken hier gaf een heel goede energie toen ik er tegen aan stond, en een leuke pagina over de Sacred Oaktree vind je hier:
Het pad voert langs de slotgracht, waar de toegang tot het kasteel ook met een ijzeren hek is afgesloten. Nou ja, als ik er zou wonen zou ik ook al die pottekijkers de hele tijd niet willen zien.
Na het bruggetje kunnen we drie kanten op die er alle drie even onaantrekkelijk, recht toe recht aan, uitzien.
Ik besluit links af te gaan want ik meende in de verte een bruggetje te zien en dacht mooi een rondje te kunnen lopen.
Maar het was geen bruggetje.... dus keer ik weer om.
Ik neem nog wel even een zijpad omdat er een bankje stond waar ik een poosje in de broeierige avondzon zat, zo warm dat ik daarna op het hotelterras waar ik deze pagina's maak, een grote fles spa rood bestel om af te koelen.
Voor wildplukliefhebbers, veel was het niet. Maar de koeien waren weer leuk. *FIN*
|
|