Verwolde met de dikste eik van Nederland, vrijdag 6 oktober 2017

Terwijl ik de auto afsluit om weg te gaan uit ons huisje maakt Zuster Anna nog even een foto van de koe die aan de muur hing. We hadden overigens niets dan lof voor het huisje zelf, wat we verlieten voordat we naar de Sahara gingen, maar ik kreeg deze foto''s nu pas.
Het huisje had trouwens ook een tof buitenkantoor, je ziet me hier ook nog twee keer aan het werk.
Na de Sahara gingen we diezelfde vrijdag de dikste Eik van Verwolde nog bezoeken, met een missie. Zuster Anna was namelijk een aantal jaar geleden eens naar een Vedische astrologe geweest, die in grappig Hindi-Engels had gezegd dat ze in dit najaar wel terecht zou komen op de plek waar ze moest wonen. En nu is de Dikste Eik van Nederland, die meer dan 500 jaar oud is, en al meerdere Pluto in Steenbok passages meegemaakt heeft, speciaal voor de woonwensen van de mensen die ik er mee naar toe neem, dat heb ik zo met hem afgesproken of liever gezegd, Hij met mij.
God's wegen zijn niet altijd met asfalt geplaveid, maar als we aankomen bij de Begin-Eik waar het normale ritueel is je vraag hardop aan te stellen en dan te vragen of je tijdens de wandeling antwoord mag krijgen, eigenlijk bij de Dikke Eik zelf, zo aardig om Zuster Anna het antwoord meteen al te geven (waar je je kunt afvragen of de wens niet de vader van de gedachte is, maar soit, het gaat tenslotte om woonWENSEN, met dien verstande dat de Dikke Eik met name bedoeld is een plek te vinden waar je echt kunt gaan WORTELEN (Pluto in Steenbok).
Ik geloof niet dat ik de boel hier ooit zo modderig heb gezien.
De brandnetel heb ik niet geplukt, want ik had geen handschoenen bij me, maar het paardenbloemblad is inmiddels al in de soepersoep verdwenen, die er echt een stuk lekkerder door smaakt.
Dit paadje in en dan kom je bij waar ik ooit eens een medicijnwiel ben begonnen, maar toen ik er daarna weer kwam, was het weg... Op de rechterfoto staat zuster Anna tegen de  BeginBeuk van het heilige pad naar de Dikke Eik om toestemming te vragen de vierde dimensie in te gaan...... en die kreeg ze niet eens!
Dus dan doe ik het maar voor haar, want die krijg ik hier altijd. Deze keer klonk de Beuk lichtelijk vermoeid toen hij zijn  toestemming gaf...
In meditatieve stilte wandelen we langzaam naar de Dikke Eik.
Maar wat was dat? Ik schrok er van, want er was hier flink gesnoeid en gekapt... en iets van de magie van het pad was verdwenen -- zou de Beginbeuk dat eigenlijk verteld hebben? Aangedaan door de vermoeienissen van kapzuchtige mensen die geen oog hebben voor de magie van de natuur?
Het leek potjandorie wel een "gewoon pad" te zijn geworden.
Te erg gewoon.                                                                                         Maar dit is dan wel weer leuk.
En dan komen we bij de meer dan 500 jaar oude Eik aan, links een foto van zuster Anna en rechts een foto van mij. Terwijl ik "Amsterdam EN Texel" doorkreeg als woonplek (eentje meer dan Zuster Anna bij de beginEik had doorgekregen), zei Miss Plutonica die hier allerlei rare beelden kreeg in de meditatie:
Verder weet ik het zeker, van die gefusilleerde en opgehangen mannen bij de dikke eik. Ze zouden die dingen ergens opgeschreven moeten hebben staan. Als ik daar ga mediteren, kom ik inderdaad bij andere dingen terecht dan mijn woonsituatie. Had die beuk toch goed gezien. Niet geschikt voor de kleinsten en gevoeligsten onder ons. ;-)
Ze kwam nog wel aan met een alleraardigste site, een lijst van de Monumentale Bomen in Gelderland.
Verder lopend  komen we langs de opvolger van de Dikke Eik, nu nog een jong Eikje, net puber-af geloof ik want ook al is de Dikke Eik meer dan 500 jaar oud, men gelooft niet dat hij het Eeuwige Leven heeft.
En dan verlaten we het Yang gebied (de Eik valt onder Jupiter = Yang),
voor een donkerder bos = meer Yin.
Veel paddenstoelen kwamen we hier niet tegen trouwens, behalve dit grut hierboven.
Hierboven in de verte een heuveltje waar de bosgeestjes van dit gebied wonen en hier een sneak preview van de echtgenote van de Dikke Eik.
Een indrukwekkende oude Rode Beuk! De Beuk valt normaliter onder Saturnus maar de Rode Beuk onder Neptunus (proefondervindelijk vastgesteld), beiden zijn Yin.
Moet je kijken wat een enorme Orb er van die Rode Beuk uitging, over Neptunus gesproken!  De Boomgeest zelf.
Nog een zijwaartse blik op de heuvel van de bosgeestjes en onward we go.
We slaan daarna rechts af.
En komen langs Oom Frits, inmiddels dood als een pier.
We lopen verder richting Huis Verwolde.
Oh toch nog opnieuw wat boompaddenstoeltjes.
Het weggetje komt uit tegenover Huis Verwolde en op het gazon ervoor komt er meteen een poes aanrennen, richting Zuster Anna, die poezengek is natuurlijk, dat had ze meteen door.
Ze serveren wel eens koffie op het deftige terras achter het huis, maar vandaag zaten ze potdicht.
En terwijl Zuster Anna nog steeds met de kat speelt, ga ik op verkenning naar de vlak bij gelegen landgoedwinkel (linksaf voor Huis Verwolde vanaf het pad waar we vandaan kwamen).
Die was gelukkig open en navraag leerde ons dat ze ook de gehele komende winter op vrijdag en zaterdag open zijn en bij zonnig weer ook op zondag.
De landgoedhond had ook meteen door dat 'ie bij ons moest wezen.
We hadden de hele dag nog niet gegeten en begonnen met een verrukkelijke scone met clotted cream en bramenjam en daarna namen we ook nog een mergpijpje. En het was niet maar zo een mergpijpje, nee, het was het meest goddelijke mergpijpje wat je je maar kunt bedenken. Een vent bij ons aan tafel nam er nog eentje bij, zo lekker was t'ie.
Na deze suikerbom wandelen we maar eens terug naar de auto.
En komen dan vanzelf weer op het bijna onbegaanbare soppige deel aan.
We bedanken de Begin-Eik voor alle inzichten, de leuke wandeling en de heerlijke mergpijpjes, en sluiten deze serie dan af met een kerstkaart, gemaakt door Zuster Anna op de Sahara wandeling die ochtend. Vrolijke Kerst dus allemaal! Al vast:-)

Drie korte video's over kruiden (Engelstalig) en het individuele gebruik daarvan, die ik persoonlijk heel interessant vond: