't Walien Rx, donderdag 20 februari 2020
Rx betekent retrograde (Mercurius loopt momenteel retrograde), en retrograde betekent: opnieuw, terug naar iets, en dus gingen we vandaag, onderweg naar Voorst, opnieuw naar 't Walien maar nu wel voor een andere route. Het koetshuis rechts heeft behalve dat rare groene ding wat we eerder lieten zien, nog meer kunstzinnigheden in de tuin staan.
Het was een beetje een sombere dag, niet echt koud, maar het was ook nog vroeg.
De vorige keer gingen we hier links af waar we trouwens nu een grootvader met 2 kleinkinderen aan het werk zagen, misschien boswachter Bart wel, maar we gingen rechtdoor wat ik al had gepland als tweede wandeling hier.
Dit is wel een mooi stukje (gewoon wat groener:-)
Er komt een kruising en mogelijk had ik daar links gemoeten (misschien een derde wandeling:-) maar ik ging nu rechtdoor.
De wandeling van natuurmonumenten gaat trouwens ook rechtdoor (het paaltje stond links).
Ook weer een mooi stukje.
Maar ik moet wel uitkijken geen natte voeten te krijgen.
Wat Amy weer ziet, vraagteken.
Hier zijn weer wat bomen gesneuveld.
En dan ontdekt Amy op de hoek een bankje!
Ze kent het bankjesprotocol al van haver tot gort:-)
Links af komt op een weg uit, en rechtsaf lijkt me geen goed plan, want ik denk dat die uitkomt op de Lochemseweg (maar ik denk dat verkeerd merk ik later). Die weg links is de Lage Lochemseweg, kruising Lage Lochemseweg, in Warsnveld, zie ik op google maps en als ik rechtsaf ga kom ik op het "saaie" pad terug.
Dus voor vandaag gaan we gewoon terug, sowieso mijn beste anti-verdwaaltechniek:-)
En weer even langs de kant om natte voeten te voorkomen.
Dan komen we bij de kruising "saaie weg naar links" en weg naar rechts die ik een derde keer neem, maar nu gaan we rechtdoor.
Ook Eempje heeft geen zin in natte pootjes. De boswachter met zijn kleinzoons is nu bezig te vertrekken.
En Amy gaat naast mij op de boomstam staan, en
zitten maar dat duurde niet lang, ze hopte al snel naast mij neer op de boomstam zelf waarmee maar weer eens aangetoond is, dat je van één toevalligheid geen bewijs kunt maken want als ze echt de energie van bomen zou voelen zoals ik suggereerde in de eerdere Walien wandeling, dan was ze wel op die boomstronk blijven zitten.
Amy tuurt naar de narcis en als we weglopen maak ik een stomme vergissing en krijg kletsnatte, om het woord zeiknatte nu maar even niet te gebruiken, voeten... maar we zijn op weg naar schone sokken en een wasmachientje, die het overigens na een halve wasbeurt, verder af liet weten (Mercurius retro.) Gelukkig heb ik nog een reserve wasmachientje, die moet ik even in Ruurlo ophalen een keer.
Links het koetshuis wat volgens mij het kantoor van Natuurmonumenten is, en het zij-aanzicht van 't Walien nog een keer.
En dan, heel merkwaardig, steekt 1) de wind op, begint het 2) zachtjes te regenen en
3) begint de zon te schijnen en dat alles tegelijkertijd! In de verte kijkt een paard ons aan of na, zo iets.
En met zon en regen rijden we dan door. In Voorst maak ik mijn artikel over dat astrologie niet voor iedereen is weggelegd af, als je een kopie wilt dan mail maar. Het wordt gepubliceerd in De Idealist overigens, en wellicht zet ik het ook nog wel een keer op mijn website of zo.