**(2 sterren:-) Ooievaars op landgoed Velhorst. Dinsdag 28 maart.
Pruttel was vandaag ook van de partij, stikvol energie. We parkeerden op de parking van landgoed Velhorst. De vorige keer dat we hier wandelden was het koud en winderig, vandaag scheen de zon. Heerlijk. Sommige boeren moeten werken op dinsdag.
Dit is weer van het spul dat ik elk jaar opnieuw vergeet (dwz hoe het heet). Rechts een mooie krentenboom in bloei.
Dan gaan Emeen en ik eerst eens even flink zonnebaden op het bankje, met ons gezicht in de zon, naar het zuiden. Tot er twee kerels langskomen die ons vroegen of we soms bang waren voor de ooievaars. Die waren in het noorden.
Ooievaars zijn tegenwoordig gelukkig niet zo zeldzaam meer. Er worden dan ook weer zat kinderen geboren in Nederland, misschien wel niet helemaal van de ooievaar-traditie maar toch.
Emtwee kijkt even mee en gaat er dan al weer snel bij liggen - ook een zonaanbidder.
Als we doorwandelen nemen we het weggetje dat we de vorige keer zeiden dat we nog een keer gingen doen, om huize Velhorst nader te bekijken.
We mochten er niet in. Maar aangezien we niet bang waren voor vallende takken gingen we natuurlijk toch.
Rechtdoor hadden ze alvast afgesloten, dus gingen we linksaf.
Heel dicht bij het huis kwam je niet en veel was er ook niet aan. Emeen wilde graag weten wat dit hierboven was,wel, dat weet ik inmiddels, het is ... . opschot van de Beuk!
We gaan terug en vervolgen het pad waar je wel op mocht wandelen. Elke donderdag is er open tuin bij het Huis.
Nou, die konden we over het hek bekijken, er groeide nog niet veel. Het behoort een moestuin te zijn overigens. Voor het hek staat meer. Paarsedovenetel tussen de eikenbladeren. Dat was dan trouwens ook meteen foto#22. Ik heb net een soep op van voorgekookte knolselderij met linzen, paarse dovenetel, beetje vogelmuur en flink wat zevenblad, alles in de soepersoepmachine. En het was nog lekker ook.
Emeen had me uitvoerig uitgelegd waar die omgekeerde potten voor dienden, maar het moet me het ene oor in en het andere uit zijn gegaan, want ik weet het niet meer. Misschien moest er iets in kruipen of zo.
De niet open zijnde moestuin. Lekker warm onder glas. Ja puh huh.
Bij de kippenhoudende boer aan de overkant hebben ze foeilelijke manden te koop vanaf 35 euro per stuk of zo.
Zo voorkom je natuurlijk wel dat de insecten in je houtstapel gaan zitten.
Aan het eind van het pad nemen we de richting naar Laren en zien dan kunst staan in de voortuin van het Huis.
Klaarblijkelijk woonde of werkte hier vroeger een kunstenaar - tegenwoordig heeft Natuurmonumenten het Huis in bezit, dat er trouwens aan de voorkant hier, een stuk beter uitziet.
We nemen een pad naar rechts, we mochten sowieso niet doorlopen richting Laren, zijnde prive-terrein.
En dan gaan we eens even lekker zonnebaden op het bankje. Of er voor op de grond.
Bruin geworden vangen we de terugweg aan.
En zien dan een klimopspook.
Pruttel heet overigens echt Pruttel, dit keer geen schuilnaam dus:-) Prutjeprut mag ook.
En Emtwee heet, ik zal het maar eens verklappen, in werkelijkheid Mailo.
(De mudra van wijsheid).