Duizendguldenkruidroute: bergbeklimming bij de Siegwasserfall in Schladern: 16-9-2014
Het moge duidelijk zijn: we gingen wandelen bij de Siegwasserfall.
Maar eerst: koffie, tussen de leuke borden en vreemde vlaggen:
Tja:-)
Dan nemen we eerst eens even een kijkje bij de waterval, wel een erg groot woord voor die waterterrassen waar de zalm nu wel vrolijk in zwemt.
En dat trekt reigers aan.
En wandelaars trekken ganzen aan. Op de boom rechts zie je een rood cirkeltje met een zwiebertje. Dat waren de routebordjes. Vanaf het kaartje zouden we een route van 4.5 km doen (dachten we). We volgen in ieder geval die rode aanduidingen.
We gaan deze brug over, de foto rechts is midden vanaf de brug genomen.
En dan begint er aan de andere kant van de brug een fikse bergbeklimming...
Waarbij we de rivier diep beneden ons laten.
Als we eindelijk een boomstambankje hebben gevonden boven in het woud staat er allemaal perzikkruid om me heen, ook wel "de tranen van Christus" genoemd. Klik eventueel hier. Ik pluk er dus een bosje van, al zittend, hoef ik niet te bukken dus dat gaat makkelijk:-)
Dan vind ik er opeens het zeldzame duizendguldenkruid, en op de terugweg later, toen de zon wat meer geschenen had (dan komen de roze bloemetjes uit) nog veel meer. Astrologisch heb ik het onder Cheiron laten vallen. De albumpagina vind je hier.
Duizendguldenkruid (centaurium erythraea)
Bij trage lever, eetlustopwekkend, reguleert diarree of verstopping, bloedzuiverend, goed tonicum.
Specifiek: bij anorexia en de ziekte van Pfeiffer, bij ischias, pijn in de zij, bij geelzucht, waterzucht, lever-, gal-, en miltklachten, vermindert menstruatie, helpt bij oprispingen, verzacht barenspijn, bij jicht, gewrichtspijn en krampen. Bij bloedarmoede.
Gebruik: 2 theelepels gedroogd kruid 10 minuten laten koken in een kop water, 10 min. trekken, drie keer per dag een kopje voor de maaltijd drinken (smaakt heel vies bitter)
© sacred herbs
Duizendguldenkruid (centaurium erythraea)
Bij trage lever, eetlustopwekkend, reguleert diarree of verstopping, bloedzuiverend, goed tonicum.
Specifiek: bij anorexia en de ziekte van Pfeiffer, bij ischias, pijn in de zij, bij geelzucht, waterzucht, lever-, gal-, en miltklachten, vermindert menstruatie, helpt bij oprispingen, verzacht barenspijn, bij jicht, gewrichtspijn en krampen. Bij bloedarmoede.
Gebruik: 2 theelepels gedroogd kruid 10 minuten laten koken in een kop water, 10 min. trekken, drie keer per dag een kopje voor de maaltijd drinken (smaakt heel vies bitter)
© sacred herbs
Als we verder lopen, komen we opeens bij een echt bankje uit, met overigens een fraai uitzicht.
Als we verder gaan treft moeders zowaar een rapunzel aan, Duits: Teufelskralle, latijn: Phyteuma spicatum subs. nigrum).
En ik vind er kaasjeskruid, terwijl we afdalen naar een dorp. He? Een dorp? Dat stond helemaal niet op ons routekaartje...
Aan het eind van het dorp (het was maar een inie minie dorpje), komen we opeens over de Sieg. Maar die stond ook niet op het routekaartje! Het begint me te dagen, we lopen de verkeerde route, de route van 8.4 km. Nou mooi niet, dus we gaan het dorp weer in, om de helling naar de bergen maar weer opnieuw te beklimmen en dezelfde weg terug te gaan.
Moeders rent de helling op, en terwijl ik er aan kom lopen puffen zit zij al lang en breed op het bankje uit te hijgen.
De korstmos laat zien hoe zuiver de lucht hier is. En dan zie ik nog een christusbeeld dat me op de heenweg helemaal ontgaan was. Voor de zoveelste keer, een mens kan echt wel heen en weer wandelen en hoeft geen rondjes te wandelen, de terugweg is altijd anders (bijv. daar waar we op de heenweg omhoog moesten klauteren, is nu een afdaling en omgekeerd:-)
Het duizendguldenkruid stond op de terugweg goed in de bloei. En moeders rook al 50 meter voordat ze het paard zag, het paard. Ze hadden volgens mij wat met elkaar want het paard wou niet weg toen hij haar zag. Bleef stokstijf staan, ging eens met de poot heen en weer, en het baasje had heel wat moeite om hem weer aan het lopen te krijgen.
Voor de afdaling hadden we de spieren in de kuiten nodig, en alhoewel we beiden aardig op de benen zwabberden na deze wandeling, bleef de verwachte spierpijn uit!
En dan zijn we eindelijk weer beneden. Het lijkt alsof we linksaf gaan, maar dat loopt dood, naar het Schloss. (Onteigend in 1853 had ik gelezen). We gaan dus rechtsaf om weer over de brug te gaan.
We komen weer langs de zalm en de reigers, en als we weer terugrijden vinden we nergens een gelegenheid om koffie te nuttigen, tot we een tuincentrum zien. Die hadden er ook nog lekkere taart bij.