Loonse & Drunense Duinen, de Rustende Jager, woensdag 16 augustus 2017,*****
Het was een schitterende dag, ik had al ontbeten om 07.00 uur, uitgecheckt in het hotel en was vermoedelijk om 08.00 uur al aan de wandel. Geparkeerd hebbende bij de Rustende Jager, een café aan de Loonse kant van de duinen.
Dit stond me een beetje te dicht bij waar vast alle honden meteen losgaan zo aan het begin van het wandelpad en we zouden in het bos en op het stuifzand alleen nog heide (in veel te kleine getale) tegenkomen, maar we kwamen ook niet om te plukken. Dit was wel de mooiste wandeling die ik maakte deze week, op een geweldig rustig tijdstip alhoewel ik ook hier in het begin nog de snelweg hoorde. Maar het was niet al te storend. Bankjes waren er niet, koffie en een parking natuurlijk wel, dus met de 2 sterren voor de scenery en de relatieve rust, 5 sterren totaal.
Het landschap werd meteen al lekker grillig.
Ik volgde maar eens een routepijltje.
Mooi, die wortels!
Na de hier nog niet bloeiende heide gaan alle pijltjes naar links, dus ik ook maar.
Een paddenstoeltje in de vroege ochtendzon.
Dan hoor ik schapen rechts van me en zie al een schapenafrastering.
Ik volg nog steeds de pijltjes, nu langs de afrastering. De schapen krijg ik overigens niet te zien, wel de schaapsherder.
ik hoorde namelijk opeens pardoes een auto, een vette 4 wheel drive, maar die heb je door dat zand dan ook wel nodig, en daar stapt de schaapsherder met zijn schaapshond uit, de enige levende ziel die ik op dit vroege ochtenduur zag alhier.
Ik was in het stuifzandgebied aangekomen, met bloeiende heide.
Wijzer geworden, loop ik vandaag langs de kant om niet weer zand in de schoenen te krijgen (en dat lukte).
Het zou wel eens kunnen dat ik hier mijn stoeltje neergezet heb en een hele tijd ben blijven zitten, de energie was echt heilig, de sfeer sereen en het uitzicht prachtig. Maar het zou ook ergens anders geweest kunnen zijn, het lijkt hier allemaal nogal op elkaar:-
Ik loop in ieder geval veilig verder langs de kant en zou vandaag inderdaad geen korrel zand in mijn crocs met gaatjes meenemen!
Nog een paddenstoel.
We wandelen eens verder, of terug, dat kan ik zo eigenlijk niet goed zien:-)
Oh nee, ik was hier nog niet op de terugweg, als ik hele plakkaten korstmos tegenkom, dat alleen groeit daar waar er geen luchtverontreiniging is.
Op de foto rechts probeer ik eens een zandpaadje uit.
Maar hoe dat nou weer precies in elkaar zat weet ik ook niet meer. (En wat doet het er ook toe:-)
In ieder geval was het geen mountainbikepaadje...
En het komt weer uit op het stuifzand waar ik nu wel op de terugweg ben.
En nog wat leuke plukjes heide tegenkom.
Een uitkijkpunt, zegt het bordje, wat vervolgens leidt naar het enige bankje wat ik in de Loonse & Drunense Duinen ben tegengekomen en waar ik vermoedelijk overheen moest voor het uitkijkpunt maar eenmaal daarop gezeten kreeg ik een onweerstaanbare zin in koffie, dus ging terug.
Door het bos waar ik dan nu wel de eerste wandelaars tegenkom.
Op naar de koffie, en moet je die parking zien: toen ik aankwam was ik de tweede auto, en nu, zo rond half elf...
Dan ga ik naar de biologische plukboerderij waar de mensen al wachtten voor de slagbomen, het was een minuut voor elf, om elf uur ging het open. Ik kwam speciaal voor de bramen en frambozen maar die bleken nog 9, respectievelijk 12 euro de kilo te zijn en dan moet je het er ook nog zelf voor plukken... mij niet gezien, ik neem wat leuke dingen mee uit het winkeltje en ga naar huis, vast van plan om onderweg nog langs de Posbank in Rheden te gaan om het vakantiegevoel nog even aan te houden, maar toen ik Arnhem eenmaal voorbij was, rook het paard de stal, en dacht aan alle dingen die ze thuis nog moest doen, dus was het vakantiegevoel toch al over en tufte ik naar huis. Maar het waren wel heerlijke dagen geweest.