Berg en Dal (Duivelsberg), woensdag 3 mei 2017 - ****

We begonnen deze wandeling vanuit ons tijdelijke hutje en gaan hier de hoek om waar we een mooi standbeeld passeren. We zouden er vandaag achter komen waarom Berg en Dal Berg en Dal heet, alhoewel we dat vanuit de auto natuurlijk ook al wel waargenomen hadden. Het is hoe dan ook erg on-Nederlands alhier. On-Nederlands mooi en zelfs beeldschoon.
Mochten we nog om brandnetels verlegen zitten, dan kunnen we ze om de hoek vinden. Hierboven een conferentiecentrum.
In de verte doemt een sequioa op en rechts nog meer soepgroente.
De sequioa is een echte (deze keer), zie ook het dennenappeltje. De energie van de ietwat gehavende boom was nog prima toen ik er tegen aan stond.
Dit heb ik op de terugweg geplukt voor een ander soort soepersoepje die avond.
En toen kwam er een haantje in beeld. We hadden al de hele ochtend last gehad van de herrie van een kettngzaag, dus ik vroeg de jongeman of hij zijn vak leuk vond. Ja, dat vond'ie. Dat dacht ik al, zei ik. Vind je die herrie nu ook zo leuk? Er ontstond een lekker vinnig gesprek waarin ik hem duidelijk maakte dat ik het niet heb op die herrie, op bomenkap in het algemeen en hij werd er ingehouden agressief van. Geeft niet, laat die lui maar weten dat de publieke opinie is dat ze het niet langer eens zijn met al die boomkappers.  Overigens  vertelde een oudere mildere man die er ook was dat het om een 5 jarig opschonen van het bos ging, uitdunnen, dus dat viel nog wel mee, maar ik snap niet waarom dat altijd met zo veel herrie moet met die kettingzagen. Als de mens naar de Maan kan kunnen ze toch wel een meer geruisloze soort zaag (of bladblazer) uitvinden? Maar die kerels vinden die herrie gewoon leuk... als je het mij vraagt. In ieder geval werd het tijd voor een stil en rustig bos...
We steken de Oude Kleefsebaan over en vinden snel een paadje dat evenwel meteen flink stijgend was.
Er stond een soortement hekje langs het smalle paadje zodat we niet het water in zouden kukelen, wat we toch al niet van plan waren.
Berg op Berg af was het hier, maar hier nog voornamelijk berg op. Vermoeiend, maar wel heel mooi. We moeten het sterrenstelsel ook nog even van zolder halen:
-parkeergelegenheid: nee
-scenery: check (2 sterren)
-bankjes: nou vooruit, check (half sterretje) -
-koffie? : nee tenzij je de wandeling zowat in omgekeerde richting doet , en begint bij restaurant de Duivelsberg waar dan weer wel te parkeren valt)
-rust/stilte: check (mits er niet een enorm gesprek van een uur je oren in getoeterd wordt net als je wilt genieten van de zon en de stilte
-wildplukmogelijkheid? check
Dat wordt dan in totaal 4 sterren.
Het is vrij veel beuk wat hier de dienst uitmaakt, met ook wel wat eiken trouwens.
Hier nergens sporen van houthakkers, de natuur doet het zelf wel, en die houthakkers kunnen hier lekker niet komen met hun lawaaierige machines. (En daarom staan er ook nergens uitrustbankjes, want ook daarvoor zijn de aanleglieden te beroerd als het moeilijk terrein is).
Maar hier zie ik vanuit mijn visstoeltje Emem de heuvel opkomen  - ze zou vandaag maar liefst 500 foto's maken, ik slechts 92:-)
Dan vervolgen we het paadje met een relatief recht stukje, wat dan wel weer niet lang zou duren, we zijn lekker in training voor het Sauerland geloof ik.
Dan begint er een heuse afdaling. De foto's laten de hoogteverschillen op de wandelpaden trouwens slecht zien.
linksaf was dat.
Zo mooi, dat dit het achtergrondplaatje werd, de middelste dan.
En dan komen we bij een bruggetje in het dal van Berg en Dal.
Stroompje links en                                                       stroompje voor mijn neus als ik me geïnstalleerd heb op mijn visstoeltje.
De richting Berg en Dal gaat vermoedelijk naar Tivoli en de richting Duivelsberg is waar we net vandaan kwamen. Duivels slaat hier op het duivelse moeilijke van het berg en dal gebeuren.
Als Miss Fruitui en ik ons goed en wel geïnstalleerd hebben om te gaan zonnebaden komt er een heerschap, Pieter van K uit Mook geheten,  aan,  die geïnteresseerd was in onze visstoeltjes en vertelde dat hij op zoek was naar de zwarte rapunzel. Nou, in meer dan 1000 wandelingen heb ik de niet zwarte maar donkerrode rapunzel twee keer gezien, een keertje ergens onder Bonn en een keertje in Zuid Limburg maar die wandelingen kan ik niet meer vinden.  Hij bleef een uur praten voornamelijk met Miss Fruitui want de onderwerpen werden van kwaad tot erger en verstoorden mijn rust:-) Toen stond ik op en ging verder wandelen, ik kreeg het te koud, Miss Fruitui volgde.
Het vervolgpad bleef in het dal, lekker vlak.
Toen gingen we een hekje door waar we een idyllisch boerderijtje troffen waar we natuurlijk best zouden willen wonen.
Dan komen we wel in het gedeelte waar de kruiden te vinden zijn, hierboven smeerwortel.
En we lopen nu ook op het Pieterpad.
Achter mij komt Emem aangewandeld en voor mij staat een zeer feng-shuitisch verantwoord bankje, en ook nog heerlijk in de zon.
en rood vliegertje en dan even heerlijk op het bankje van het uitzicht genieten.
We wandelen eens verder, nog steeds in het dal.
En komen weer over het stroompje.
Het blijft nog steeds vlak (stilte voor de storm hoor).
Dan komen we een eventueel natuurbankje tegen met schimmels die weer fraai in symbiose zijn met de boomstam.
Foto links en                                                                                     foto achterom, we verlaten de vlakte.
Eerst komt we een eik, en dan                                  een eik en beuk innig verstrengeld met elkaar (een Jupiter-Saturnus conjunctie).
Het pad begint licht te klimmen.
En dan, na een flinke klim,
Voorziet de natuur in een uitstekende uitrustmogelijkheid.
Het is niet goed te zien op de foto maar we moeten hier eerst heel steil dalen, om dan weer omhoog te gaan.
foei, foei.
We komen uit op het weggetje waar de auto's die restaurant de Duivelsberg bezocht hebben, uit rijden.
Gelukkig was het hier vlak.
En gelukkig was het licht groen.
Dan lopen we via de Oude Kleefsebaan terug naar huis waar ik nog molsla, een pinksterbloem, tien madeliefjes, wat waterkers en nog zo wat spul pluk om samen met 250 gram bio-broccoli en een pastinaak een heerlijk soepersoepje te maken.
En na het avondeten kwam Swami Katananda weer langs, maar misschien is het wel een meisje.
Deze leuke link hieronder werd ingestuurd door Jantine, mocht je inmiddels ook brandnetel en look zonder look in huis hebben: