Appelscha, Terwisscha 6a, Drents-Friese Wold
Die Drents-Friese-Wold-voorouders van mij woonden toch wel in een verrektes mooi gebied moet ik zeggen. We gingen wandelen aan de Terwisscha nummer 6a, in het Drents-Friese Wold van Appelscha, omdat de honden hier mochten loslopen, had ik gelezen: dit bleek echter voor zover wij waarnamen niet het geval. Vlak erbij ligt De Bult, en daar woonde dus 1 voorouder:-)
Al snel treffen we een Triodos bankje aan.
En deze houtkunst is door de natuur zelf gefabriekt.
Ook in het echt slecht te lezen. Volgt: houtsnijwerk door de mens gemaakt.
De douglas heeft een citroengeur als je over een takje wrijft? Goh, dat moet ik eens uitproberen.
Er is hier wel wat hout weggekapt, een echte hobby van Staatsbosbeheer (in plaats van dat ze hun geld verdienen met het restaurant dat vandaag hartstikke dicht zat terwijl er mega veel wandelaars waren).
Voor het plaatsen van bankjes krijgen ze echter een dikke knuffel.
We lopen hier eigenlijk nog steeds op het verharde toegangspad naar de diverse wandelroutes.
Maar er is genoeg te beleven aan weerszijden.
Voor mij persoonlijk hoeft dit soort kunst niet zo, ik zou het niet eens in de tuin willen hebben.
Er stond nog een huisje op De Bult, of uitlopers daarvan. En ondanks het grote aanbod aan bankjes vandaag, hebben we er geen gebruik van gemaakt (vind je het gek, ze waren allen kletsnat:-)
Hier bekijkt moeders de Tsuga.
Dit was 'm trouwens.
(Er stond een informatiebordje dat het hier om de zilverspar ging want ik zou dat zo niet 1,2,3 geweten hebben.)
Het bos wordt hier steeds natter...
Maar wij hadden het verharde deel uitgekozen vanwege alle nattigheid, het was het zg Familiepad, van iets van 2.2 km lang.
Ik vond het hier trouwens wederom hartstikke mooi.
We gaan hier zometeen bij een zg. paddenplas aankomen, met glazen wand.
De paddenpoel dus. Het water komt bijna tot aan de reling en moeders staat bij de glazen wand waardoorheen je bruin water ziet:-)
Na dit alles bewonderd te hebben wandelen we eens verder.
Dit zou ik wel in de tuin willen hebben:-)
Er komt een soort meertje aan waar kennelijk van verwacht wordt dat er in de zomer lekker gepicknickt wordt.
Ik geloof niet dat je er kunt zwemmen.
We lopen langs ongeveer de helft van het meertje.
Deze foto is wel wat beter gelukt zeg.
We wandelen eens verder door de achtergrondfoto:-)
Het pad is nog steeds verhard maar ziet er wel mooier uit dan het asfalt. En rechts zien we de schade die staatsbosbeheer met haar boomsleepmachines heeft aangericht.
Bij de kruising gaan we rechts af en links is een huisje en gebouw van staatsbosbeheer met sanitaire stop voor wandelaars. Service!
Hier is weer flink gekapt.
Het verbodsbordje geldt fietsers.
Het is hier wel weer prachtig!
Volgens een niet leesbaar informatiebordje werd dit gras vroeger gebruikt door de boeren (geloof ik)
De heuveltjes hier betreffen voormalige duinen.
En hier treffen we weer kraaiheide aan.
Het voordeel van zo'n familiepad is dat je niet verdwaalt in dit deel van het Drents-Friese Wold.
Links en rechts is het hier wel weer net zo mooi als tijdens de verdwaalwandeling.
Dit is wel het mooiste stukje van de route.
De lariks is de enige naaldboom die 's winters zijn naalden verliest, staat er op het bordje. Tell me about it, ik heb een reuze grote lariks in de tuin vlak bij de voordeur, en ieder jaar is niet alleen het tuinpad bezaaid (wat ik wel een mooi gezicht vind) maar ook mijn huis:-) Maar ik heb het er voor over. En er staat dat de jonge naalden ook naar citroen ruiken, dat moet ik ook eens uit proberen.
Eindelijk eens een leesbaar bord.
Na het aanschouwen van de handelswaar van Staatsbosbeheer zijn we vrij snel weer bij de auto om vervolgens door te rijden naar Grobelia's kruidenwinkeltje:
Het huis van Grobelia met uitzicht op één of andere vaart.
Het rook er verrukkelijk, en we kregen heerlijke venkelthee om te drinken, verder sloegen we wat kruiden in die ik niet in huis had, zoals paardenbloemblad, want als ik die pluk gaan die meteen in de soep:-)